poniedziałek, 19 lutego 2018

Brazylia - Brasil - Ameryka Południowa





         





Brazylia -Brasil, (Federacyjna Republika Brazylii) – jedno z największych państw świata, obejmujące połowę Ameryki Południowej. Rozciąga się wzdłuż wybrzeża atlantyckiego oraz Amazonki. Liczy ponad 200 milionów mieszkańców, a największe aglomeracje to São Paulo i Rio de Janeiro. Na południu dominuje ludność pochodzenia europejskiego (Portugalczycy, Włosi, Niemcy, Polacy), na wschodzie - Mulaci, a na północnym zachodzie - Indianie. Jest to kraj z największą liczbą katolików, chociaż coraz więcej jest protestantów. Podobnie jak większość Ameryki Łacińskiej Brazylia jest średnio rozwinięta gospodarczo.

Terytorium Brazylii zajmuje prawie połowę powierzchni Ameryki Południowej i rozciąga się w centrum i na wschodzie kontynentu, położone nad Oceanem Atlantyckim.



          

Brazylia jest jedynym krajem na świecie, przez który przebiega zarówno równik jak i zwrotnik Koziorożca.
Długość wybrzeża Brazylii wynosi 7491 km. Kraj graniczy z dziesięcioma innymi państwami: Argentyną, Boliwią, Francją (Gujaną Francuską), Gujaną, Kolumbią, Paragwajem, Peru, Surinamem, Urugwajem oraz Wenezuelą.


Na terytorium Brazylii można wyróżnić trzy duże krainy geograficzne: część Wyżyny Gujańskiej na północy, Wyżynę Brazylijską na południowym wschodzie, oraz Nizinę Amazonki nazywaną Amazonią, na północy i północnym zachodzie. Poza tym na południowym zachodzie leży także część Niziny La Platy.

Najwyższym szczytem Brazylii jest Pico da Neblina (hiszp. Cerro de la Neblina)– 2994 m n.p.m. – na Wyżynie Gujańskiej jak i Brazylii. 



Pico da Neblina  – szczyt położony na granicy między Brazylią a Wenezuelą, na Wyżynie Gujańskiej, w północno-wschodniej części stanu Amazonas, 100 km na północ od rzeki Rio Negro.








 W 1979 r. został tu założony Park Narodowy Pico de Neblina.




Rio de Janerio 



Rio de Janerio znaczy tyle co rzeka styczniowa. Zatokę  odkrył Guanabara  ,  wział omylkowo za szerokie ujscie rzeki. Nazwę nadał portugalski żeglarz Gaspar de Lemos. W styczniu 1502 r. 




Głowa Cukru Pao Açúar
Na slynną Pao Açúar, czyli Głowe Cukru mozna wjechac kolejką linowa z Praça General Tibúricio. Ze skalistego wzgórza o wysokosci 369 m n.p.m., wspaniała panorama z widokiem  na miasto i zatokę. 





Jeszcze lepszy widok panoramiczny można zobaczyc z najwyższego nad miastem wzniesienia zwanego Corcovado, czyli Garbus, sięgajacego 709 m n.p.m.. Wieńczy go potężna figura Chrystusa Zbawiciela z rozpostartymi ramionami. Mierzy ona 30 m wysokości a wazy ponad 1000 ton. 

Statua Chrystusa Zbawiciela w Rio de Janeiro  - 38 metrowy pomnik Jezusa Chrystusa.

Pomnik wzniesiono na szczycie góry Corcovado w Rio de Janeiro.
Pomnik został zaprojektowany przez francuskiego rzeźbiarza polskiego pochodzenia Paula Landowskiego. Odsłonięcie nastąpiło 12 października 1931 r. Dziś znajduje się na liście siedmiu nowych cudów świata. Rzeźba wykonana jest z 700 ton żelbetu.

30 metrów wysokości,
postawiony na 8-metrowym cokole,
głowa ma 3,5 metra wysokości,
odległość między końcami palców rąk wynosi 28 metrów,
222 stopnie schodów trzeba pokonać, żeby dojść ze stacji kolejki do punktu widokowego. 






 



Odsłonięcie Pomnika Chrystusa Zbawiciela miało miejsce 12 października 1931 roku. Dokonał tego projektant oświetlenia Guglielmo Marconi, który włączył oświetlenie z jachtu przycumowanego w porcie we włoskiej Genui.

Ponowne odsłonięcie pomnika odbyło się po zainstalowaniu nowego oświetlenia, które zostało włączono przez papieża Pawła VI. Z okazji 50. rocznicy wzniesienia budowli, 12 października 1981 papież Jan Paweł II po raz kolejny dokonał odsłonięcie pomnika.

16 stycznia 2014 r. uszkodzeniu uległ kciuk prawej dłoni (piorun uderzył w prawą rękę posągu).

Miesiąc wcześniej piorun odłupał statui kawałek środkowego palca prawej dłoni.

W lutym 2008 roku trafienie uszkodziło głowę i prawy kciuk postaci. Aby zapobiec tego typu wypadkom w przyszłości w roku 2014 robotnicy zamontowali piorunochrony.

Pomnik zrobiono z bałego kamienia, kościół do tej pory ma zapasy(b. kamienia), z którego zrobiony jest pomnik.

 Wzgórze lezy na terenie Parque Nacional da Tijuca. Zajmuje go tropikalna puszcza, niezwykle kontrastujaca z poteznym betonowym miastem. 

Historia
Pierwsza kolonia na terenie dzisiejszego miasta zostala zalozona przez Portugalczyków w 1555 r. Poczatkowo zamieszkiwali ja uchodzcy hugenoccy z Francji, stad pierwotna nazwa osady brzmiala La France Antarctique. W 1567 r. kolonia powrócila pod bezposrednie rzady Portugalii. 

Poczatkowo ufortyfikowano wzgórza Urca i Moro de Castello. Nastepnie rozbudowano dzielnice staromiejska wraz z katedrą. W XVII wieku miasto nabrało znaczenia jako port handlowy i osrodek handlu cukrem. Jednak prawdziwy przelom nastapil na poczatku XVIII wieku po odkryciu zlota w Minas Gerias. Dzieki intensywnemu rozwojowi zostala tu przeniesiona w 1763 r. z Salwadoru stolica kolonii. 

W 1807 regent Portugalii, ksiaze Joao po zajeciu Lizbony przez Napoleona uciekł do Rio de Janerio i oglosił je stolicą Zjednoczonego Królestwa Portugalii, Brazylii i Algavre. W ten sposób miasto stało się jedyną stolicą państwa europejskiego leżacą w Ameryce.  Miasto malowniczo polozone nad zatoka Guanabara, wsród poteżnych i malowniczych granitowych “glów cukru" uwżane jest za jedno z najpiekniejszych na swiecie. 




Karnawał w Rio de Janerio


Rio de Janerio słynie przede wszystkim z hucznego, kolorowego karnawału. Jego kulminacja przypada na cztery dni poprzedzajace Środę Popielcową. Kolorowy, poprzebierany korowód wypełnia wtedy ulice miasta. Miejscowe sklepy specjalizuja sie wówczas w sprzedaży odpowiednich, oryginalnych strojów. 


 

Samba to taniec o korzeniach afrykanskich, rozwinął sie w XIX wieku jako cześć obchodów uroczystości poprzedzajacych Wielki Post. Tradycyjna samba śpiewana jest przez meski glos solowy “prowadzacy dialog" z mieszanym chórem przy towarzyszeniu instrumentów perkusyjnych. Stad podczas karnawału szczególna popularnoscia ciesza sie wszelkie grzechotki i inne instrumenty służace do wybijania rytmu. 

Historia
Glówny plac w miescie to Praça Floriano. To popularne miejsce popołudniowych i wieczornych spotkań mieszkanców Rio. Niegdys dominujaca role odgrywal Praça Tridentes otoczony monumentalna zabudowa teatrów. Na Praça Quinze de Novembro stoi ciekawa fontanna w ksztalcie piramidy z 1789 r. Obok, przy zatoce, wznosi sie palac cesarski. Obecnie jest siedziba popularnego centrum kultury. 


Najstarszym kościołem miasta jest klasztor sw. Antoniego z 1608 r. Zakrystie zdobia piekne plaskorzeźby i slynne portugalskie kafle azulejos. Prowadzi do niego wyłaczona z ruchu samochodów Avenida 13 de Maio. Równie malowniczo, na wysokim wzgórzu połozony jest klasztor Sao Beno. Aby dostac sie do niego najlepiej wjechać windą z Rua Dom Geraldo . 





São Paulo

São Paulo – największe miasto Ameryki Południowej, położone w południowej części Brazylii, nad rzeką Tietê, niedaleko wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, liczące razem z przedmieściami ponad 20 milionów mieszkańców.




Założone zostało w 1554 roku jako misja jezuicka świętego Pawła (port. São Paulo). W XVI i XVII wieku São Paulo było ośrodkiem handlu niewolnikami i kamieniami szlachetnymi. Prawa miejskie otrzymało w 1712 roku. W 1815 zostało stolicą prowincji (w 1889 – stanu) São Paulo. W 1822 w São Paulo proklamowana została niepodległość Brazylii. W XIX wieku było światowym centrum handlu kawą.Katedra Metropolitalna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w São Paulo
Została ona zbudowana na planie krzyża łacińskiego jako budowla pięcionawowa z kopułą na skrzyżowaniu naw.


Do jej budowy użyto ponad 800 ton rzadkich gatunków marmuru. Wystrój jej wnętrza nawiązuje do flory (ananasy) i fauny brazylijskiej (pancerniki).


Katedra może pomieścić 8000 ludzi.

Palmital – miasto i gmina w Brazylii, w stanie São Paulo. Znajduje się w mezoregionie Assis i mikroregionie Assis.


Brazylia XVIII w Aparecidzie-Nossa Senhora Aparecida

Interior do Santuário Aparecida do Norte, São Paulo, Brasil.

Miasto Aparecida do Norte znane jest na całym świecie z organizacji największego kościoła katolickiego w Ameryce , Bazyliki Matki Boskiej Aparecidy, patrona Brazylii . 
Znajduje się w stanie São Paulo , historia Świętego Mikołaja jest bezpośrednio związana z wiarą zbudowaną przez odkrycie wizerunku Świętego Mikołaja w 1717 roku przez trzech rybaków w rzece Paraíba do Sul. Cuda przypisane Matce Bożej doprowadziły do ​​budowy kaplicy w 1745 r., A wraz z pomnażaniem wiernych w 1888 r. Zbudowano obecną Bazylikę. Miejsce stało się jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc turystycznych w Brazylii .



 







Ouro Preto

Ouro Preto (Vila Rica do Ouro Preto) – miasto w Brazylii, w stanie Minas Gerais. Ludność: 56,3 tys. (2000).Zespół zabytkowy w Ouro Preto. Brazylia
Leży w Brazylii, w stanie Minas Gerais, zostało założone w 1698 r, kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto. Do Ouro Preto, którego nazwa oznacza "czarne złoto", przybyli liczni poszukiwacze złota i handlarze, miasto stało się jednym z bogatszych miast kraju- w połowie XVIII w. liczyło więcej mieszkańców niż Rio de Janeiro czy Nowy Jork. 







Miasto zostało założone 1698, kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto.
Barokowy kościół św. Franciszka, którego budowę ukończono w 1810r.

Barokowa  bazylika Nossa Senhora do Pilar to najstarszy kościół w mieście.


Muzeum Museu da Inconfidência



 Do Ouro Preto, którego nazwa oznacza „czarne złoto", przybyli liczni poszukiwacze złota i handlarze zwabieni możliwością dużych zysków. Ouro Preto stało się szybko jednym z bogatszych miast Brazylii – w połowie XVIII wieku zamieszkiwało je więcej mieszkańców niż Rio de Janeiro czy Nowy Jork. Miasto było ważnym ośrodkiem gospodarczym i politycznym.Po zakończeniu wydobycia złota, miasto podupadło, ale dzięki temu (brak wyburzania starych budynków pod budowę nowych) zachowanych zostało wiele cennych zabytków, wpisanych w 1980 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 



Recife
Recife  – miasto we wschodniej Brazylii, liczące razem z przedmieściami 3,4 mln mieszkańcówRecife, stolica niewielkiego, fascynującego kulturowo regionu Pernambuco położonego na północno-wschodnim wybrzeżu Brazylii, gdzie narodziło się słynne brazylijskie forro, to sporych rozmiarów miasto o bogatej historii i kulturze, które wraz z pobliską Olindą, jako drugie po Rio de Janeiro, słynie z wielobarwnych, entuzjastycznych obchodów karnawału.W Recife przygotowania do karnawału trwają już od grudnia. Uliczne zabawy, frevo (wyraźny rytm, kroki zaczerpnięta z capoeira oraz kolorowe parasolki) i samba, gorące afrykańskie rytmy, próby szkół tańca, pokazy, przymiarki i przygotowania specjalnych kostiumów – na tydzień przez karnawałem atmosfera się zagęszcza – semana pre to czas, kiedy wszyscy tańczą.




 Dzielnica  Boa Vista. Boa Vista to jedna z trzech wysp tworzących centrum miasta, położnych w delcie rzek Capibaribe i Beberibe. Następnie spacer po portowym Recife Antigo oraz Marco Zero gdzie w 1537 Portugalczycy założyli miasto. Wyspa- Santo Antonio, znajduje się tu kilka barokowych kościołów,  kolonialnych  i budynki  rządowe,pałac gubernatorski z XVIII wieku, fort. Mieści się tam także polski konsulat honorowy. Obiekty sakralne : katedra z XVII wieku, Franciszkański Konwent Św. Antoniego ze Złotą Kaplicą (Capela Dourada), jedną z największych atrakcji hitorycznych i turystycznych miasta, zbudowany w 1588 w stylu brazylijskiego baroku oraz Bazylikę Nossa Senhora do Carmo, która powstała w latach 1710-1767 z rozkazu holenderskiego gubernatora i słynie z pięknej kolekcji portugalskich kafli, Recife – Zona Sul, najbardziej nowoczesna i turystyczna częśc miasta, która powstała wzdłuż pięknej plaży Boa Viagem z naturalną rafą koralową, od której miasto wzięło swoją nazwę (recife to po portugalsku rafa).

Recife jest jednym z najbardziej oddanych miast piłce nożnej. W mieście są 3 kluby piłkarskie, każdy ma swój stadion.

Historia
Port nad Atlantykiem założony przez Portugalczyków w 1537 roku w pobliżu Olindy. Pozostawał w ich posiadaniu do uzyskania przez Brazylię niepodległości, z wyjątkiem okresu 1630-1654, kiedy był stolicą Nowej Holandii. Słynął z plantacji trzciny cukrowej. W 1817 stolica rządu republikańskiego podczas krótkotrwałego powstania, stłumionego przez siły monarchii portugalskiej.

Olinda (region Recife.)

Miasto w północno-wschodniej Brazylii, w stanie Pernambuco, nad Oceanem Atlantyckim, w regionie metropolitalnym Recife. 



Katedra
Klasztor São Bento





Położone na wzgórzu wygląda niemal tak samo jak przed trzystu laty. W założonym w 1530 r. miasteczku czas zatrzymał się na okresie baroku, a Olinda przypomina muzeum pod gołym niebem.  Wokół wzgórz wiją się wąskie uliczki, przy których stoją kolorowe kamieniczki i zabytkowe kościoły, m.in.: klasztor Nossa Senhora de Carmo (XVIII w.), kościoły Sao Francisco de Paula, Sao Bento, Misericordia (wszystkie z XVIII w.) - wspaniałe przykłady brazylijskiego baroku. W mieście są cenne zabytki, miejscowość jest na liscie światowego dziedzictwa UNESCO.  



Diamantina
Diamantina – miasto we wschodniej Brazylii, w stanie Minas Gerais, w górach Serra do Espinhaço.


Miasto było ważnym ośrodkiem handlowym i górniczym. Wydobywano tutaj złoto i diamenty (stąd wzięła się jego nazwa). Obecnie znajduje się tutaj muzeum diamentów. W 1999 zabytkowe centrum miasta, w którym zachowały się barokowe zabytki architektury kolonialnej, zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.






Stołowa góra Roraima
Góra położona jest na granicy Wenezueli, Gujany i Brazylii, jednak 80% jej powierzchni należy do terytorium Wenezueli.

Roraima – góra typu stoliwoo wysokości 2810 m n.p.m. w paśmie gór Pacaraima Wyżyny Gujańskiej, najwyższym jej punktem jest skała Maverick Stone, położona w południowo-wschodniej części szczytu.

Najwyższa góra tego typu na Wyżynie Gujańskiej, zbudowana ze skał osadowych, których wiek szacowany jest na dwa miliardy lat. Powierzchnia jej szczytu to ponad 30 km². Długo Roraima była uważana za najwyższy szczyt Wyżyny Gujańskiej, obecnie klasyfikowana jest jako trzeci szczyt po brazylijskich Pico da Neblina i Cerro Marahuaca. Góra położona jest na terenie Parku Narodowego Canaima.

Szczyt góry jest ostoją licznych gatunków endemicznych − stanowią one 65% flory. Na Roraimie występuje także endemiczna fauna, a jeden z gatunków obok Roraimy występuje także w Afryce.


Południowo-wschodni obszar atlantyckiego wybrzeża porasta Mata Atlântica czyli las atlantycki. Jest to obszar bujnych lasów, w których występuje aż 269 gatunków ssaków, czyli 2/3 gatunków występujących w Amazoni



Amazonka - Największa rzeka Brazylii.
Nizina Amazonki nazywaną Amazonią

Amazonka posiada największe na świecie dorzecze (o powierzchni ok. 7 mln km²) i największe zasoby wodne. Dlatego też w jej dorzeczu wyrastają największe lasy tropikalneDługośc (7040 km), o 390 km dłuższa od Nilu.


Rzeka Amazonka, co najmniej 9,4-9 mln lat temu ukształtowała się wynika z badań naukowców z Uniwersytetu w Amsterdamie (Holandia) i Uniwersytetu w Brasilii (Brazylia). Wyniki badań przeczą wcześniejszym spekulacjom, że nastąpiło to znacznie później, czyli ok. 2,6 mln lat temu.


Wyniki oparto na geochemicznych badaniach osadów z odwiertów rozlokowanych w Brazylii, sięgających nawet ponad 4,5 km poniżej poziomu morza.Z badań wynika, że ponad 9 mln lat temu zmieniła się kompozycja osadów i szczątków roślinnych, co związane było ze zmianą źródeł Amazonki z tropikalnych obszarów nizinnych na Andy. W ten sposób Amazonka stała się rzeką transkontynentalną.

   

    

Amazonka - dorzecze

Dorzecze Amazonki jest największe spośród wszystkich rzek świata. Rzeka dostarcza jedną piątą spośród całości słodkiej wody trafiającej do oceanów. Dorzecze z 1100 dopływami ukształtowało się w okresie paleozoiku, pomiędzy 500, a 200 milionów lat temu. Ten teren, zajmujący ponad 7 milionów kilometrów kwadratowych, nazywany jest Amazonią. Ponad 5,5 miliona kilometrów stanowią wilgotne lasy tropikalne


Ukształtowanie się Amazonki wpłynęło decydująco na ekologię i rozmieszczenie gatunków ogromnego obszaru Ameryki Południowej, ponieważ rzeka stała się dla jednych gatunków pomostem, dla innych zaś przeszkodą nie do pokonania.





Ważniejsze rzeki to:

Paraná (z wielką zaporą Itaipu)

Rio Negro

São Francisco

***

Wodospad Iguaçu znajduje się na granicy Brazylii i Argentyny. System wodospadów o szerokości około 2 kilometrów składa się z 275 progów wzdłuż rzeki Iguazu.



Itaipu- zapora-tama  jest wspólnym przedsięwzięciem Brazylii i Paragwaju. Jest położona na granicznym odcinku rzeki, w miejscu wodospadu Guairá i w pobliżu wodospadów Iguaçu. Jest druga co do wielkości elektrownią wodną na świecie gromadzonej energii, ale pierwsza pod względem długości.(port. Hidroelétrica de Itaipú) – zapora wodna na rzece Parana w Ameryce Południowej, będąca drugą co do wielkości elektrownią wodną na świecie (po Zaporze Trzech Przełomów w Chinach).Jest drugą co do wielkości elektrownią wodną na świecie (po Zaporze Trzech Przełomów w Chinach). Tama jest wspólnym przedsięwzięciem Brazylii i Paragwaju. Jest położona na granicznym odcinku rzeki, w miejscu wodospadu Guaira i w pobliżu wodospadów. 

Wodospad Iguacu na granicy brazylijsko-argentyńskiej widziany z lotu ptaka. Zapora Itaipu na rzece Parana





Została zbudowana w latach 1975-1984.


Tama jest wspólnym przedsięwzięciem Brazylii i Paragwaju. Jest położona na granicznym odcinku rzeki, w miejscu wodospadu Guairá i w pobliżu wodospadów Iguaçu. 






Río Negro- Brazylia   Urugwaj 
Río Negro – rzeka w Ameryce Południowej, w Urugwaju, lewy dopływ rzeki Urugwaj.





Jej źródła znajdują się w Brazylii, w stanie Rio Grande do Sul. Większość jej biegu znajduje się na terytorium Urugwaju. Płynie generalnie w kierunku południowo-zachodnim. Uchodzi do rzeki Urugwaj w południowo-zachodniej części kraju kilkadziesiąt kilometrów od jej ujścia do La Plata. Główne dopływy Río Negro to Tacuarembó i Yí.

Río Negro stanowi dla Urugwaju ważne źródło wody pitnej oraz dostarcza większą część energii elektrycznej kraju. Jej bieg przegradzają trzy zapory wodne w Bonete, Baygorria i Palmar. Największa z nich, zapora w Bonete, tworzy rozległy zbiornik Río Negro (Embalse del Río Negro) o powierzchni 10 360 km²





Tereny dzisiejszej Brazylii były zasiedlone przez półkoczownicze plemiona Indian już przynajmniej 6 tys. lat przed odkryciem jej przez Portugalczyków w roku 1500. 

Przez następne 300 lat Brazylia została skolonizowana przez Portugalię i zamieniona w oparte na pracy niewolniczej dochodowe przedsięwzięcie. W kraju powszechne były rebelie niewolników a część zbiegów tworzyła na odległych od kolonialnej cywilizacji terenach własne osiedla zwane quilombos. Przeciw nim były organizowane wyprawy zbrojne. W roku 1808 książę Jan (późniejszy król Portugalii Jan VI) wraz z rodziną schronił się w Brazylii przed najazdem Napoleona Bonaparte na Portugalię. Na początku XIX wieku narastały tendencje separatystyczne i w roku 1822 książę-regent Pedro I ogłosił utworzenie samodzielnego Cesarstwa Brazylii. W roku 1889 jego następca Pedro II został obalony i została utworzona republika federacyjna.
Pod koniec XIX i w 1. połowie XX wieku do Brazylii napłynęło ponad 5 milionów imigrantów z Europy i Azji. W tym okresie dynamicznie postępowała industrializacja kraju i ekspansja w głąb interioru. 






Fernando de Noronha



    
Fernando de Noronha to archipelag wysp należących do Brazylii. Jest on położony na Oceanie Atlantyckim w odległości około 350 kilometrów w kierunku wschodnim od wybrzeża brazylijskiego. Jest to gmina jednego z brazylijskich stanów. Wyspy tego archipelagu to w rzeczywistości wierzchołki gór podwodnych, które ciągną się łańcuchem. W skład archipelagu wchodzą 21 wyspy. Ich powierzchnia jest niewielka i wynosi zaledwie 18 kilometrów kwadratowych w sumie, natomiast wyspy te ciągną się na długości dziesięciu kilometrów kwadratowych. Największa szerokość tego pasa wynosi 3,5 kilometra. Główną wyspą jest Fernando de Noronha, od której wzięła się nazwa całego archipelagu, ponieważ jest to największa i najważniejsza wyspa, która zajmuje aż 91% całej powierzchni archipelagu. 

Reszta wysepek jest więc niezwykle mała. Znajdują się tam także liczne skały pochodzenia wulkanicznego. Klimat jaki panuje na archipelagu Fernando de Noronha to klimat tropikalny. Oznacza to, że na jego terenach panują tylko dwie pory roku. Deszczowa pora panuje od stycznia do sierpnia, natomiast przez resztę roku panuje tam pora sucha. Archipelag jest atrakcyjny głównie ze względu na faunę i florę. Można tam zobaczyć między innymi delfiny, żółwie czy albatrosy. Rośliny rosnące na terenach archipelagu to głównie krzewy i winorośla.    Archipelag Fernando de Noronha jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
    

Główne prawostronne dopływy Amazonki to:

Ukajali- Peru  
Juruá
Purus
Madeira
Tapajós
Xingu
Tocantins
Główne lewostronne dopływy Amazonki to:
Napo
Putumayo/Içá

***
Rio Negro:Brazylia, Kolumbia, Wenezuela.      




   

Rio Negro – rzeka w Ameryce Południowej, największy lewy dopływ Amazonki. Płynie przez Kolumbię, Wenezuelę i Brazylię.
Długość 2250 km. Źródła w Mesa de Yambi na terenie Kolumbii. Uchodzi do Amazonki.
Główne dopływy:
Rio Branco (lewy)
Río Vaupés (prawy)

Przez bifurkację Casiquiare połączona z Orinoko.



***