Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Meduza - Jellyfish. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Meduza - Jellyfish. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 12 października 2017

Australia - Kraj na Antypodach..-



Australia - Kraj na Antypodach.


       


 







               










Nazwa Australia odnosząca się do kontynentu pochodzi od określenia Terra Australis, którego używali Europejczycy aż do połowy XVIII w. Jest to określenie łacińskie i znaczy Ziemia Południowa (łac. terra – ziemia, australis – południowy, -a). Australia stanowi szóste pod względem powierzchni państwo świata . Jest członkiem ONZ, Wspólnoty Narodów, G20, OECD, ANZUS, APEC, Pacific Islands Forum oraz WTO.Podział państwa na stany.



Australia jest jedynym państwem, które jest również kontynentem.
Australia jest najmniejszym kontynentem na Ziemi a jej powierzchnia wynosi 7 700 000 km2. Do Australii zalicza się również Oceanię czyli zespół wysp na Oceanie Spokojnym zajmujący powierzchnię 1 300 000 km2. Australia leży na półkuli południowej. Od zachodu i południa otacza ją Ocean Indyjski a od północy i wschodu Ocean Spokojny. Na północy wyspy Archipelagu Malajskiego oddzielają Australię od kontynentu Azjatyckiego.




RZEŹBA TERENU - Rzeźba kontynentu ma charakter równinny. Wzdłuż wschodniego wybrzeża przebiegają Wielkie Góry Wododziałowe. Najwyższą ich część stanowią Alpy Australijskie znajdujące się w południowej części tego łańcucha. Tam też położony jest najwyższy szczyt Australii – Góra Kościuszki o wysokości 2228 m n.p.m. Centralną część kontynentu zajmuje Nizina Środkowoaustralijska a zachodnią część kontynentu stanowi dość równinna Wyżyna Zachodnioaustralijska. Wyspy Oceanii mają różny charakter. Do wysp kontynentalnych zaliczymy m.in. Nową Zelandię i przeważająca część Wysp Melanezji do których zalicza się m.in. Tasmania, Nowa Gwinea czy Wyspy Salomona. Charakteryzują się one większą powierzchnią i urozmaicona rzeźbą terenu. Innym rodzajem są wyspy koralowe i atole, są one niewielkie i wchodzą w skład Wysp Mikronezji. Do wysp wulkanicznych zaliczymy natomiast Hawaje będące częścią Polinezji.



KLIMAT - Warunki klimatyczne Australii uwarunkowane są w przeważającej części przez przebiegający przez jej środek Zwrotnik Koziorożca, tak więc większość obszaru znajduje się w strefie klimatu zwrotnikowego suchego i wilgotnego. Wybrzeża północne leżą w strefie klimatu podrównikowego a południowe w strefie klimatu podzwrotnikowego morskiego i kontynentalnego. Wpływ na kształtowanie pogody Australii maja także prądy morskie oraz góry. Góry stanowią barierę klimatyczną dla wilgotnych mas powietrza napływających znad Oceanu Spokojnego. Po wschodniej ich stronie występują równomierne opady przez cały rok na co wpływ ma ciepły Prąd Wschodnioaustralijski. W zachodniej i środkowej części kontynentu powietrza nie ma już żadnych barier. Na tych na ogół równinnych terenach powietrze zwrotnikowe przemieszcza się swobodnie. Temperatury nie są zbyt zróżnicowane w ciągu roku, dość znaczna jest natomiast różnica opadów. Istnieją zarówno rejony o nadmiernej sumie opadów jak i takie gdzie przez kilka lat deszcz nie pada w ogóle. Najbardziej suche obszary znajdują się w środkowej części kontynentu oraz na zachodzie, gdzie zaznacza się wpływ zimnego Prądu Zachodnioaustralijskiego. Na wybrzeżach południowych występują monsuny przynoszące obfite deszcze latem a wybrzeża północne nawet kilka razy do roku nawiedzane są przez cyklony.






WODY - Specyficzne warunki klimatyczne Australii a więc duże parowanie, rozmieszczenie opadów oraz ukształtowanie powierzchni terenu sprawiają, że we wnętrzu kontynentu praktycznie nie ma rzek. Obszary bezodpływowe stanowią aż 60% powierzchni kontynentu. We wnętrzu kontynentu woda pojawia się czasami w pustych korytach rzek okresowych i epizodycznych, które uchodzą do bezodpływowych jezior. Największa ich ilość znajduje się w zachodniej części kontynentu. Woda w tych jeziorach bardzo intensywnie paruje, tak więc zazwyczaj jest ona słona, chyba że wyparowuje zupełnie a wtedy na dnie misy jeziornej pozostaje dość widowiskowa tafla soli. Jeziora słodkowodne spotykane są albo w Alpach Australijskich albo na Tasmanii. Największą rzeką jest Darling, choć zdażało się, że podczas długotrwałej suszy jej środkowy bieg wysychał. Jedyne stałe rzeki, jakie istnieją w Australii to te, które spływają ze wschodnich stoków Gór Wododziałowych. Przyroda jednak nie pozostawiła Australijczyków bez stałego dostępu do wody. W głębi Ziemi w warstwach skał wodonośnych kryją się ogromne zasoby wodne często pod bardzo wysokim ciśnieniem. Powyżej i poniżej warstwy wodonośnej znajdują się nieprzepuszczalne warstwy skalne i wszystkie razem mają kształt nieckowatego zagłębienia. Woda opadowa wnika w warstwy wodonośne w rejonie Gór Wododziałowych a następnie poprzez szczeliny i pory skalne spływa w kierunku Niziny Środkowoaustralijskiej. Po przewierceniu się przez poszczególne warstwy skalne zalegająca woda pod wpływem ciśnienia samoczynnie wypływa na powierzchnię jako woda artezyjska. Nie wszędzie jednak ciśnienie jest tak duże, aby samoczynnie wyrzucać wodę. Wtedy jedna w studniach zalega na takim poziomie, że jej wody są łatwe do pozyskania. Nazywamy je wodami subartezyjskimi.






ŚWIAT ROŚLIN - Roślinność w Australii jest typowa dla warunków klimatycznych jakie tam występują. Różni się jednak od roślinności jaka występuje w tych samych strefach na innych kontynentach. Odizolowanie w jakim się znajdowała Australia sprawiło, że żyje tam ogromna liczba gatunków, które nie występują nigdzie indziej na świecie. Nazywamy je endemitami. Oprócz tego spotykane są również gatunki roślin, które w niezmienionej formie przetrwały od czasów prehistorycznych, nazywamy je reliktami. Roślinność na kontynencie zdominowana jest krzaczaste sucholubne zarośla oraz formacje trawiaste. Wśród nich rosną eukaliptusy, drzewa butelkowe oraz akacje. Najbardziej charakterystyczną formacją roślinną jest australijski skrub, w którego skład wchodzą m.in. eukaliptusy i akacje. Eukaliptusy wydzielają olejki eteryczne, które są łatwopalne dlatego podczas suszy często wybuchają tam samoistne pożary. Na obszarach skrajnie suchych występują rośliny efemeryczne, czyli takie które po ulewnym deszczu w bardzo szybkim tempie kiełkują, rosną i wydają nasiona, aby w tej ostatniej formie móc przetrwać do kolejnych opadów. Lasów w Australii jest stosunkowo niewiele, na północy rośnie las równikowy z palmami, figowcami, eukaliptusami i paprociami drzewiastymi.



 

Sydney

          





Miasto położone jest pomiędzy Pacyfikiem na wschodzie i Górami Błękitnymi (ang. Blue Mountains) na zachodzie. Port Jackson w Sydney jest największą na świecie naturalną zatoką i portem o powierzchni 55 km². Jest on zalaną przez ocean doliną rzeczną głęboko wciętą w Sydney  – największe miasto Australii i Oceanii z liczbą ludności wynoszącą ponad 5 mln mieszkańców, także stolica stanu Nowa Południowa Walia. Założone w 1788 roku, Sydney jest znaczącym centrum finansowym, handlowym, transportowym, kulturalnym i turystycznym, stając się metropolią o znaczeniu globalnym. Metropolia jest także dużym węzłem komunikacyjnym z największym międzynarodowym lotniskiem w Australii, który obsłużył prawie 42 milionów pasażerów w 2016.








 W samym mieście jest ponad 70 plaż, włączając w to słynną plażę Bondi. W granicach miasta znajduje się także kilka parków narodowych. Cały zespół miejski zajmuje 12 368 km i liczy 5 milionów mieszkańców (2014). Zalicza się do największych powierzchniowo obszarów miejskich.




Plaża Bondi



Dla wielu podróżnych Australia utożsamiana jest wyłącznie z Sydney, a Sydney ze słynną Opera House w kształcie muszli. Opera budowana była w latach 1957 – 1973, wykonana została ze stali, betonu i szkła. Otwarcie nastąpiło 20 października 1973 – na uroczystości z tej okazji pojawiła się królowa Elżbieta II. Głównymi architektami byli Jørn Utzon i Ove Arup, których projekt został wybrany spośród 222 innych, zgłoszonych przez przedstawicieli 32 państw świata. Jørn Utzon został uhonorowany w roku 2003 Nagrodą Pritzkera. Budynek opery został wpisany 28 czerwca 2007 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.



Nie powinien dziwić więc fakt, że każdego roku odwiedza go około 1,2 mln osób. Obiekt znajduje się w Sydney Harbor w pobliżu słynnego mostu, który ze względu na swój łukowaty kształt często nazywany jest “Wieszakiem”. Turyści tam mogą się wybrać na rejs promem, pospacerować po moście, wypić hebratę w Operze oraz zwiedzić Krolewski Ogród Botaniczny.





*****

Około 50 kilometrów na zachód od Sydney znajduje się jeden z popularniejszych symboli Australii. Nazwa Góry Błękitne (ang. Blue Mountains) pochodzi od parującego olejku eukaliptusowego, który tworzy często błękitną mgiełkę nad górami. Najwyższym szczytem górskim jest One Tree Hill a najbardziej znaną formacją górską jest Three Sisters w pobliżu miasteczka Katoomba.


Góry Błękitne.





Muzeum Australii





Muzeum Australijskie - właściwie historii naturalnej Australii, zostało otwarte w 1827 roku i jest najstarszą tego typu instytucją w kraju.


Historia



Aborygeni (z łac. ab origine – „od początku”, czyli „ci, którzy byli tu od początku”) – rdzenni mieszkańcy Australii.
Przybyli do Australii około 40-65 tys. lat temu prawdopodobnie z południowo-wschodniej Azji, przez pomost wyspowy dzisiejszej Indonezji i wyspę Nową Gwineę. Prowadzili koczowniczy tryb życia. Byli uzależnieni od otaczającego ich środowiska i bardzo z nim związani. 


   


****
Aborygeni – termin, którym określa się ludy rdzenne różnych regionów
Aborygeni – zbiorcza nazwa rdzennych ludów Australii
Aborygeni – tradycyjna nazwa rdzennych ludów kontynentu australijskiego, Tasmanii i niektórych przyległych wysp
Aborygeni australijscy – rdzenna ludność kontynentu australijskiego
Aborygeni tasmańscy – rdzenna ludność Tasmanii
Rdzenna ludność Wysp w Cieśninie Torresa
Aborygeni tajwańscy – zbiorcza nazwa rdzennych ludów Tajwanu
Aborygenowie (łac. Aborigines) – według mitologii rzymskiej rdzenna ludność środkowej Italii.


Szacuje się, że pierwsze siedliska Aborygenów na terenie dzisiejszego Sydney zostały założone około 40 tysięcy lat temu. Wejście do Port Jackson po raz pierwszy zaznaczył na mapie James Cook 29 kwietnia 1770. 18 stycznia 1788 r. kapitan Arthur Phillip przybył z wyprawą nazwaną w późniejszym czasie „First Fleet” (Pierwsza Flota) do Botany Bay na południu Port Jackson. W trakcie swojej trzydniowej ekspedycji rozpoznawczej odkrył najpierw Manly Cove, a dzień później, po drugiej stronie Port Jackson, inną zatokę, którą nazwał (na cześć ówczesnego brytyjskiego ministra spraw wewnętrznych Thomasa Townshend Sydney) Sydney Cove. 26 stycznia 1788 Phillip uznał właśnie to miejsce za odpowiednie na zwinięcie żagli i wzniósł w pobliżu dzisiejszego Circular Quay flagę Wielkiej Brytanii. Od tamtej pory 26 stycznia jest w Australii świętem narodowym.
W latach początkowych Sydney było kolonią karną, przeżyło też kilkakrotnie „gorączkę złota”, po raz pierwszy w 1851 r.




Melbourne

                  




Melbourne  – w latach 1901–1927 stolica Australii, największe miasto stanu Wiktoria oraz drugie pod względem wielkości w Australii (po Sydney), z liczbą ludności wynoszącą 4,4 mln mieszkańców.


Melbourne zostało założone 30 sierpnia 1835 przez grupę wolnych osadników pod przywództwem Jana Batmana, w przeciwieństwie do innych stolic Australii, które były z początku koloniami karnymi (wyjątkiem są również Adelaide i Perth). Odkrycie złota w środkowej Wiktorii w latach 50. XIX wieku zapoczątkowało gorączkę złota i Melbourne szybko rosło jako największe miasto portowe w regionie. W latach 80. XIX wieku Melbourne było drugim pod względem wielkości miastem Imperium Brytyjskiego i było znane jako Marvellous Melbourne(Wspaniałe Melbourne). Dzisiaj Melbourne posiada największą liczbę budowli epoki wiktoriańskiej na świecie po Londynie.
Nazwa miasta pochodzi od posiadłości rodowej jednego z brytyjskich premierów – Williama Lamba, wicehrabiego Melbourne. Majątek ten znajdował się w pobliżu wsi Melbourne w hrabstwie Derbyshire w Anglii.

Melbourne położone jest w południowo-wschodniej części kontynentu australijskiego i jest najbardziej na południe wysuniętą stolicą kontynentu. Miasto położone jest nad zatoką Port Phillip u ujścia rzeki Yarra, której aborygeńska nazwa oznacza płynącą wodę. We wschodniej części miasta położone są Góry Dandenong.






Melbourne to jeden wielki tygiel przyjezdnych. Są tu Europejczycy, którzy osiedlili się na południu Australii po wojnie, w tym np. największe skupisko ludności greckiej poza Grecją. Są tysiące Azjatów, szczególnie uchodźców z Kambodży i Wietnamu, dla których urząd emigracyjny uchylił drzwi kraju w latach 70. i 80. XX wieku. Mieszkają tu przybysze z Indii, Filipin i Malezji. Polaków też jest sporo.Według spisu ludności sprzed pięciu lat, do korzeni nad Wisłą przyznaje się około 20 tysięcy osób.



Atrakcje w Melbourne zaczynają się daleko od centrum, na przedmieściach skaczą kangury, za rogatkami miasta spotkać już można pingwiny i kolonie fok.Im dalej od wieżowców South Banku tym ciekawiej.


Ratusz w Melbourne, świąteczna projekcja świetlna, Święta w Australii







Brisbane


    

  


Brisbane  – miasto w Australii, stolica stanu Queensland, położone nad Oceanem Spokojnym u ujścia rzeki Brisbane. Jest trzecim co do wielkości miastem Australii z liczbą ludności wynoszącą 2,35 mln mieszkańców[1]. Położone w regionie i aglomeracji South East Queensland zamieszkiwanym przez 3,4 mln osób. Miasto leży w strefie klimatu subtropikalnego, temperatury w dzień wahają się od 21 °C w lipcu do około 30 °C w styczniu.
Jest metropolią o znaczeniu globalnym, a także ważnym ośrodkiem handlowym, naukowym (3 uniwersytety) i kulturalnym (muzea, galeria sztuki). Brisbane jest ośrodkiem przemysłu rafineryjnego, gumowego, stoczniowego i maszynowego.

Brisbane leży na wschodnim wybrzeżu, nad Oceanem Spokojnym, 733 km na północ od Sydney i 66 km od Gold Coast, położonym na obrzeżach aglomeracji, pow. 15 826 km²




Historia
Przed przybyciem Europejczyków tereny dzisiejszego Brisbane były zamieszkiwane przez aborygeńskie plemiona Turrbal i Jagera. Nazywali oni ten obszar Mian-jin, tzn. „miejsce o kształcie kolca”. W 1823 r. porucznik brytyjskiej marynarki John Oxley zbadał dolinę bezimiennej wówczas rzeki, uchodzącej do Zatoki Moreton. Nowo odkrytym miejscem zainteresował się ówczesny gubernator Nowej Południowej Walii, sir Thomas Brisbane. W następnym roku założono tu kolonię karną dla zesłańców (Redcliffe Point nad Zatoką Moreton). Inspektorzy odwiedzający kolonię protestowali wielokrotnie przeciwko wykorzystaniu miejsca o tak dobrym klimacie, doskonałym położeniu i bogatym zapleczu gospodarczym (lasy, pastwiska, dostatek słodkiej wody) w charakterze miejsca zesłań. Ostatecznie w 1839 roku zlikwidowano kolonię dla zesłańców. W 1843 r. rozpoczęła się sprzedaż działek dla osadników, którzy założyli tu osadę nazwaną na cześć gubernatora T. Brisbane’a. Po trzech latach liczyła ona już 900 mieszkańców i posiadała własną gazetę „Moreton Bay Courier”[13].
W latach 40. w całej wschodniej Australii wystąpiły masowe epidemie bydła. Powstała pierwsza linia okrętowa do transportu wyrobów garbarskich do Sydney. Zaczęli przybywać kolejni emigranci z Anglii. Szczególnie istotne było przypłynięcie statku „Fortitude”, który przywiózł kilkaset osób, głównie rzemieślników. Założyli oni własne osiedle Fortitude Valley – obecnie dzielnica Haymarket w Brisbane[13]. We wrześniu 1859 r. licząca już 5 tys. mieszkańców miejscowość otrzymała prawa miejskie. Trzy miesiące później, po oddzieleniu Queensland od Nowej Południowej Walii, zostało ono stolicą nowego stanu. Pod koniec XIX w. Brisbane liczyło ponad 100 tys. mieszkańców, po zakończeniu I wojny światowej – już przeszło 200 tys.
Brisbane odgrywało ważną rolę w czasie II wojny światowej, kiedy podczas walk z Japonią na południowo-zachodnim Pacyfiku było siedzibą sztabu generalnego generała D. MacArthura. Nastąpił wówczas znaczny rozwój portu i strefy przemysłowej, pracującej na rzecz armii. W 1960 r. Brisbane obejmowało teren 971 km² i liczyło 543 tys. mieszkańców[13].
W 1974 oraz 2011 miasto zostało zalane przez powódź.


Brisbane z lotu ptaka, widoczna meandrująca rzeka Brisbane


Brisbane nocą



Brisbane widziane „z lotu ptaka”

















Canaberra





Canberra – stolica Australii, miasto leżące w odległości 280 km od Sydney i 660 km od Melbourne w obrębie Australijskiego Terytorium Stołecznego, którego powierzchnia wynosi 2358 km².






Canberra zajmuje powierzchnię 814,2 km² i znajduje się w pobliżu masywu Brindabella Ranges. Jest położona około 150 km od wschodniego australijskiego wybrzeża. Miasto leży na wysokości 550-700 m n.p.m.. 

Najwyższy punkt w mieście znajduje się na górze Mount Majura i wynosi 888 m n.p.m.Inne znaczące góry na obszarze Canberry to Mount Taylor (855 m n.p.m.). Mount Ainslie (843 m n.p.m.), Mount Mugga Mugga (812 m n.p.m.) i Black Mountain (812 m n.p.m.)Wokół miasta znajdują się rozległe sawanny eukaliptusowe, a także bagna i lasy. Przez miasto przepływa rzeka Molonglo.











URULU SANKTUARIUM EPOKI SNU.







Gigantyczną bryłęczerwonego piaskowca,która tkwi w australijskiej pustyni,otacza tajemnicą i legendą. Miejsce to należy do Aborygenów i ma dla nich szczególną wartość duchową. Każda wyżłobiona rysa ma swoje znaczenie.





 Pierwiastki żelaza w miejscowych skałach sprawiają, że paleta ich kolorów zmienia się w ciągu dnia od jasno do ciemno czerwonego. Uluru było nie tylko świętym miejscem dla lokalnych aborygenów. Urulu jest uznawane za największy monolit świata. Jego wysokość 348 metrów, a obwód przy podstawie wynosi 9 km. W rzeczywistości jest to wierzchołek „ góry” zagłębionej, jak stwierdzono, sześć kilometrów pod powierzchnią terenu.




 Chociaż trudno w to uwierzyć, około 550 milionów lat temu skała ta była częścią oceanu, który zajmował środek Australii. Potem ocean się cofnął, a stopniowe wznoszenie terenu i ruchy skorupy ziemskiej przechyliły Uluru na bok.Skała zbudowana jest z arkozy, odmiany czerwonego piaskowca.  Znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

 



 







Wielka Pustynia Piaszczysta 



Wielka Pustynia Piaszczysta (zdjęcie satelitarne z Landsat 
Wielka Pustynia Piaszczysta (ang. Great Sandy Desert) – piaszczysta pustynia w północno-zachodniej części Australii Zachodniej na południe od wyżyny Kimberley, granicząca od południa z Pustynią Gibsona, w 2009 roku wpisana na listę rezerwatów biosfery UNESCO. Obszar jej wynosi ok. 360 000 km².



Przez pustynię biegnie ciągnąca się w kierunku północno-wschodnim droga Canning Stock Route o długości około 1600 km.
Warunki naturalne.


Pustynia obejmuje około 360 tys. km²(wg innych szacunków 395,25 tys. km²). Ulokowana jest w środkowo-północnej części Australii zachodniej oraz południowym Terytorium Północnym, między Wyżyną Kimberley a Pustynią Gibsona. To wielki płaski równinny prawie niezamieszkany obszar, położony na wysokości od 300 m n.p.m. na południu do 700 m n.p.m. na północy; w środkowej części kamienisty. Krajobraz cechują połacie czerwonego piachu, wydmy i rozmieszczone gdzieniegdzie ostańce.
Klimat zwrotnikowy wybitnie suchy. Średnie temperatury w lipcu osiągają 15–18 °C, w styczniu – 30–33 °C Temperatura może przewyższać 40 °C. Suma opadów na południu wynosi około 200 mm, na północy – 500 mm.
Flora i fauna.
Pustynię porasta bardzo skąpa szata roślinna (m.in. Parkinsonia aculeata), aczkolwiek po opadach deszczów rozwijają się na krótko rośliny jednoroczne. W zasolonych bagnistych obniżeniach występują również skupiska słonolubnych halofitów.
W obrębie Wielkiej Pustyni piaszczystej znajduje się rezerwat Newhaven Wildlife Sanctuary o powierzchni 261 610 hektarów. Odnotowano w nim 27 gatunków ssaków, w tym skałoskakuna Zyzomys pedunculatus, jamraja złotego (Isoodon obesulus) oraz obecnie nie występującego już tutaj filandra kosmatego (Lagorchestes hirsutus). W rezerwacie stwierdzono również ponad 175 gatunków ptaków; należą do nich szczeciogonek rdzawogłowy(Stipiturus ruficeps), białoczółka obrożna (Aphelocephala nigricincta), zielak skalny(Amytornis purnelli) i wąsaty (A. striatus). W okolicy Newhaven widziano również rzadką papużkę żółtobrzuchą (Pezoporus occidentalis), księżniczkę wspaniałą (Polytelis alexandrae) i sokoła siwego (Falco hypoleucos)ustynia Gibsona






Wielka Pustynia Wiktorii 









Wielka Pustynia Wiktorii (ang. Great Victoria Desert) – piaszczysta pustynia w południowo-wschodniej części Australii Zachodniej i północno-zachodniej Australii Południowej granicząca od północy z Pustynią Gibsona. Obszar jej to 424 tys. km², a roczna suma opadów wynosi 200–250 mm.
To jałowy, suchy i z rzadka zaludniony region na południu Australii. Szeroki na ponad 700 km z zachodu na wschód i oddzielony od Wielkiej Zatoki Australijskiej niziną Nullarbor.
Letnie temperatury dnia sięgają od +32 do +40 °C. W zimie wynoszą od +18 do +23 °C.
Zamieszkuje ją wiele różnych grup australijskich aborygenów, tj. Kogara i Mirning.
W 1875 Brytyjczyk Ernest Giles jako pierwszy Europejczyk przeszedł pustynię. On też nazwał pustynię imieniem ówczesnej brytyjskiej Królowej Wiktorii.




Pustynia Gibsona




Krajobraz pustyni Gibsona





Pustynia Gibsona (ang. Gibson Desert) – żwirowa pustynia w Australii Zachodniej, pomiędzy Wielką Pustynią Piaszczystą na północy a Wielką Pustynią Wiktorii na południu. Obszar jej wynosi 155 900 km², a roczna suma opadów 125-250 mm.


Na północno-zachodnim krańcu leży wielkie słone jezioro Disappointment, które stanowi schronienie dla ptaków wodnych. Pustynię pokrywa kamienno-żwirowe pole zwane gibber. Z powodu złudzenia falowania żwiru jeden z pierwszych jej badaczy nazwał ją "wielką falującą pustynią żwiru".
W 1874 Ernest Giles pierwszy zbadał Pustynię Gibsona, przechodząc ją w 1876. Nazwał ją nazwiskiem Alfreda Gibsona, członka jego wyprawy, który zginął podczas próby przejścia pustyni w 1874.Pustynia Tanami (kolor czerwony).



Mała Pustynia Piaszczysta 



Mała Pustynia Piaszczysta w okolicach Durba Spring
Mała Pustynia Piaszczysta (ang. Little Sandy Desert) – piaszczysta pustynia w północno-zachodniej części Australii Zachodniej granicząca z Wielką Pustynią Piaszczystą. Obszar jej wynosi 109 613 km². Pustynia jest częścią Parku Narodowego.





Pustynia Tanami.







Pustynia Simpsona




Pustynia Simpsona – pustynia w środkowej Australii o całkowitej powierzchni 170,000 km². W północnej części kamienista, środkowej piaszczysta, a południowo-wschodniej żwirowa. Opad roczny jest bardzo zmienny i nie do przewidzenia. Powierzchnia: 176 500 km².



Pustynia - Pinnacles Desert




The Pinnacles Desert – pustynia położona na terenie parku narodowego Nambung, 245 km na północ od Perth, w Australii Zachodniej.
Pinnacle – to angielskie słowo oznaczające wierzchołek, wieżyczkę. Pinnacles Desert jest piaszczystą pustynią, na której jest mnóstwo wapiennych formacji w kształcie zbliżonym do stożków. 


Są to pozostałości po drzewach, które kiedyś tutaj wyrastały. Legenda Aborygenów mówi, że każdy z tych stożków to wróg plemion zamieniony przez Bogów w kamienny postument.


Zachód słońca nad Pinakle Pustynia, Park Narodowy Nambung, Australia. 


  




Pustynia Strzeleckiego


Pustynia Strzeleckiego (ang. Strzelecki Desert) – pustynia w południowej Australii, w wschodniej części stanu Australia Południowa. Pustynia obejmuje obszar położony na południowy wschód od kotliny jeziora Eyre, na północ od Gór Flindersa i na południe od Cooper Creek.
Pustynię tworzą głównie piaszczyste wydmy. Rzeka epizodyczna Strzelecki Creek dzieli ją na dwie części. Znajdują się tu trzy jeziora okresowe Hope, Callabonna i Frome.













ŚWIAT ZWIERZĄT - Świat zwierzęcy Australii również pełen jest endemitów. Dominującą grupą są torbacze, do których należą kangury, koala, wombaty oraz workowate wiewiórki i około 100 innych gatunków. Torbaczem jest również żyjący tylko na Tasmanii drapieżny diabeł tasmański. Australia jest jedynym miejscem zamieszkania prymitywnych gatunków ssaków, których młode wylęgają się z jaj. Nalezą do nich dziobak i kolczatka australijska a grupa ta nazywana jest stekowcami. W Australii żyją także jadowite węże, krokodyle, pająki, skorpiony oraz wiele gatunków ptaków m.in. kakadu i papużki faliste.





Kangury









   



Kangur olbrzymi obok kangura rudego i szarego należy do największych żyjących torbaczy


Kangur olbrzymi (Macropus giganteus) – duży torbacz z rodziny kangurowatych, endemit kontynentu australijskiego,jeden z najbardziej popularnych kangurów,często mylony z kangurem szarym.Łapany przez Aborygenów  dla skór i mięsa.Obok kangura rudego i szarego należy do największych żyjących torbaczy.






Wielbłąd jednogarbny.



Wielbłądy do Australii zostały one sprowadzone w XIX wieku do transportu i prac budowlanych, a gdy przestały być już potrzebne część z nich wypuszczono na wolność. W pustynnym klimacie outbacku poradziły sobie znakomicie i na tych terenach  można spotkać na wolności . Nam udało się je spotkać w Parku Narodowym Kata Tjuta.
Obok kangura rudego i szarego należy do największych żyjących torbaczy.



Gigantyczne stado wielbłądów, bo liczące aż 750 tysięcy sztuk stado żyje dziko w buszu i powoduje ogromne problemy. Wielbłądy sprowadzono do Australii w XIX wieku z Arabii, Indii i Afganistanu jako zwierzęta pociągowe. Gdy na kontynent dotarły silniki spalinowe - zwierzęta okazały się zbędne i wypuszczono je na wolność.


****



Dingo australijski


Dingo australijski, dingo (Canis dingo) (wcześniej Canis lupus dingo) – przedstawiciel rodziny psowatych, zamieszkuje Australię, Nową Gwineę, a ostatnio stwierdzono, że najprawdopodobniej należą do tego podgatunku również dzikie psy z obszaru Azji Południowo-Wschodniej i Filipin. Na podstawie badań genetycznych stwierdzono, że przodek dingo dotarł na kontynent prawdopodobnie przed 3,5 tys. lat wraz z jedną z późniejszych fal osadniczych z Azji Południowo-Wschodniej. Dingo pierwotnie były udomowionymi towarzyszami człowieka, jednak w Australii wtórnie zdziczały.

Żywi się królikami, małymi torbaczami, kangurami i zwierzętami domowymi. Żyje do 14 lat.

Na pierwszy rzut oka dingo nie różni się od zwykłego psa



 

KAZUAR






Wśród Casuariidae możemy wyróżnić również liczne podgatunki, zamieszkujące tropikalne lasy Nowej Gwinei, przyległych wysp oraz północno-wschodnią Australię. 
1.         Kazuar hełmiasty ( Casuarius casuarius ).
2.         kazuar jednokoralowy ( unappendiculatus ).
3.         kazuar mniejszy ( bennetti ).



Te prehistorycznie wyglądające piękne ptaki  są bardzo niebezpieczne. Występują szczególnie w tropikalnych rejonach Australii i jeśli jakiegoś się spotka należy się jak najszybciej ewakuować. Jeśli poczują się zagrożone to używają swojego potężnego pazura. A potrafią zabić człowieka jednym kopnięciem w klatkę piersiową.


KAZUAR HEŁMIASTY  

  

Kazuar hełmiasty (Casuarius casuarius) – gatunek ptaka z rodziny kazuarów (Casuariidae) zamieszkujący tereny północno-wschodniej Australii i Nowej Gwinei.


Wysokość ptaka do 1,8 m, masa ciała: 70–85 kg.Zamieszkuje tereny Queensland, które porośnięte są dżunglą, w której występują zbiorniki słodkiej wody, gdzie cały rok panują podobne warunki klimatyczne i okres wegetacyjny roślin trwa cały rok.Kazuar jest samotnikiem,doskonale pływa ma doskonały słuch. Potrafi wyskoczyć na wysokość 1,5 m. Zmuszony do walki jest bardzo agresywny.
Pożywienie-opadłe z drzew orzechy i owoce, sporadycznie ryby,jaszczurki i żaby.


Rozmnażanie - w czasie godów samiec wydaje dźwięki wabiące partnerkę. Samica po złożeniu 2-8 jaj oddala się od gniazda, którym jest zagłębienie w ziemi. Za ich wysiadywanie odpowiedzialny jest samiec. Inkubacja jaj trwa 52 dni. Pisklęta zaraz po wykluciu podążają za ojcem, który opiekuje się nimi do uzyskania samodzielności.




 Rdzenni mieszkańcy Nowej Gwinei łapią młode kazuary i hodują je dla mięsa, które stanowi dla nich przysmak. Z ich kośc wyrabiają sztylety i ostrza do strzał. Kazuary trzymane w klatkach są bardzo niebezpieczne dla człowieka.

Kazuar jednokoralowy




Kazuar jednokoralowy (Casuarius unappendiculatus) – gatunek potężnego, nielotnego ptaka Nowej Gwinei z rodziny kazuarowatych (Casuariidae), którego najbliższymi krewnymi są emu z Australii. Te dwie rodziny tworzą razem rząd kazuarowych (Casuariiformes).
Głowa zaopatrzona jest w duży, kostny hełm wyrastający z nasady czaszki i imponująco sterczący na głowie. Hełmy tym ptakom rosną przez całe ich życie.  Kazuary wykorzystują hełmy do przeciskania się przez gąszcz. Posiadają silne nogi typowe dla gatunków biegających ich stopa zaopatrzona jest w 3 szeroko rozstawione palce, a wewnętrzny palec jest zakończony długim, ostrym pazurem długości nawet 10 cm. Wykorzystują pazury jako groźną broń, wystarczającą do zadawania wrogom śmiertelnych ran, podskakując z wysuniętymi stopami w kierunku nieprzyjaciela.
Kazuar atakuje w sytuacji, gdy poczuje się osaczony. Zostało udokumentowanych wiele przypadków ofiar śmiertelnych wśród mieszkańców zatakiwanych przez te ptaki w Australii i Nowej Gwinei.
Kazuary są bardzo cenione przez rdzennych mieszkańców, którzy często trzymają je w niewoli. Papuasi  z Nowej Gwinei hodują wszystkie trzy gatunki kazuarów. Ich piór używają do sporządzania pióropuszy na głowę, sztywnych stosin do ozdabiania nosów, a mięso pozyskują w celu konsumpcji
Długość ciała kazuara jednokoralowego wynosi 120-150 cm. Masa ciała samców wynosi 30 do 37 kg, a samic średnio 58 kg, czyniąc je czwartymi najcięższymi żyjącymi gatunkami ptaków świata zaraz po strusiu czerwonoskórnym, strusiu szaroskórnym oraz podobnych rozmiarów kazuarze hełmiastym. Samice są większe od samców.

Kazuary są owocożerne, potrafią spożyć setki jagód i innych owoców w ciągu dnia. Pomimo tego że, ich podstawowa dieta składa się z owoców, potrafią także zadowolić się małymi zwierzętami, takimi jak myszy, szczury, żaby, węże, jaszczurki, małe ptaki, owady i ślimaki.
Upierzenie kazuarów jest szorstkie, podobne do szczeciny, czarne u osobników dorosłych. Większą część nagiej i nieopierzonej głowy pokrywa jasnoniebieska, pomarszczona skóra. Casuariidae różnią się liczbą wyrostków skórnych pod gardłem (korali).

Kazuar mniejszy



Kazuar mniejszy (Casuarius bennetti)  –  najmniejszy z kazuarów, wysokość 80 cm, hełm niezbyt wysoki, spłaszczony w części przedniej i tylnej, brak fałdów skórnych.
Posiadają silne nogi, dzięki którym mogą biegać z prędkością nawet do 50 km/h i skakać do 5 m. Ich stopy mają zakończone pazurami 3 palce, z których środkowy jest najdłuższy. Większość ciała kazuarów jest pokryta czarnymi piórami, jednak w okresie młodocianym mają one barwę brązową. Na szyi osobników dorosłych znajdują się kolorowe, pozbawione piór fałdy skórne zwane koralami. Samice nieco różnią się od samców. Są większe, bardziej kolorowe i charakteryzują się większym rozmiarem hełmu. Nie posiada on charakterystycznych dla kazuarów korali na szyi, a jego hełm jest spłaszczony.

 
   
Znak drogowy w Cairns, Queensland, Australia mówiący "prędkość zabija kazuary"







Dziobak










Dziobak australijski, dziobak[(Ornithorhynchus anatinus) – prowadzący częściowo wodny tryb życia endemiczny dla wschodnich stanów Australii (w tym Tasmanii) gatunek ssaka z grupy stekowców, jedynych członków tej gromady składających jaja. Jest ostatnim istniejącym do dziś przedstawicielem swego rodzaju i rodziny, choć znaleziono skamieniałości licznych przedstawicieli tych taksonów.


Ma wiele nietypowych jak na ssaka cech: składa jaja, wydziela jad i ma dziób. Ujrzawszy go po raz pierwszy, europejscy przyrodnicy byli bardzo zdezorientowani, niektórzy sądzili nawet, że mają do czynienia z dobrze spreparowanym oszustwem. Należy do kilku jadowitych ssaków. Samiec posiada na tylnych łapach ostrogi wydzielające jad zdolny wywołać silny ból u człowieka



 






Jaszczurka Goana









Mocno przerośnięta jaszczurka z rodziny waranów. Największe okazy mogą mieć nawet 2 metry długości. Goany często czatują na turystów przy stolikach piknikowych. Zazwyczaj spokojne, zdarza się jednak, że dosyć natarczywie dopominają się o jedzenie.



 Nie należy ich drażnić, potrafią być zaskakująco szybkie i mają ostre zęby i pazury. Goany są świetnymi wspinaczami i często można zobaczyć jak wylegują się na drzewach. Łatwo spotkać je w lasach na wybrzeżu Nowej Południowej Walli i Wiktorii.