Londyn - London - Wielka Brytania

                                                                     

Wielka Brytania - Londyn - Slajd

Londyn (ang. London) – miasto w południowo-wschodniej części Wielkiej Brytanii, stolica tego państwa, a także stolica Anglii.
Położony nad Tamizą, jest największym miastem Europy po Moskwie i Stambule, a większym od Paryża; jest także największym miastem Unii Europejskiej i jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta, jak i aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Wielkiego Londynu) wynosi ok. 8,2 mln (2011 r.) na obszarze 1 607 km²; cała zaś aglomeracja londyńska, łącznie ze wszystkimi przyległymi miastami liczy ok. 20 mln mieszkańców (obszar tzw. megalopolis). Około 20% mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów.Jest on jednym z najważniejszych światowych centrów biznesowych, finansowych i kulturalnych. Centrum Londynu (the City) jest miejscem gdzie swoje główne siedziby mają największe międzynarodowe banki i firmy
Współczesny Londyn jest największym centrum finansowym świataMiasto, pełne zabytków i muzeów, przyciąga rocznie ok. 30 mln turystów.




Jest on również miastem, w którym znajdują się cztery obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, mianowicie: the Tower of London, obserwatorium astronomiczne w Greenwich, Królewskie Ogrody Botaniczne i obszar obejmujący Pałac Westminster, Westminster Abbey i Kościół Świętej Małgorzaty.

Tower of London

Królewskie Obserwatorium Astronomiczne w Greenwich



Królewskie Obserwatorium Astronomiczne w Greenwich – wybudowane zostało w 1675 roku z inicjatywy króla Karola II, w celu wzbogacenia wiedzy geograficznej, przydatnej w żegludze morskiej i podbojach kolonialnych. Obserwatorium to ma znaczenie światowe, ponieważ na jego ścianie oznaczono przebieg południka zerowego, często nazywanego „południkiem Greenwich”. Obecnie obserwatorium zostało przeniesione, a w jego dawnych budynkach znajduje się muzeum astronomiczne.

Big Ben

Big Ben – inaczej „Wieża zegarowa” jest budowlą neogotycką projektu Chalesa Barryego i jego asystenta Augustusa Pugina, przynależy do kompleksu Pałacu Westminsterskiego. Nazwa Big Ben początkowo odnosiła się tylko do dzwonu(waga dzwonu 14 ton). Dziś określeniem tym nazywa się zarówno dzwon, wieżę, a także zegar. Sama wieża ma ponad 96 metrów wysokości, a tarcza zegara 7 metrów średnicy. Umieszczony na szczycie 106 metrowej wieży Pałacu Westminste, aby dostać się na szczyt wieży należy pokonać 334 stopnie. Uważany jest on za symbol Wielkiej Brytanii. Zegar ten jest największym zegarem w Wielkiej Brytanii. Wyposażony jest w cztery tarcze o średnicy 7,5 m każda oraz we wskazówki o długości 4,25 m. Zwykle zegar jest bardzo precyzyjny, jednak w historii zdarzały mu się opóźnienia. Ostatni raz zegar zatrzymał się na 90 minut w dniu 27 maja 2007 roku..

Houses of Parliament i Big Ben

Siedzibą parlamanetu brytyjskiego jest Pałac Westminster znajdujący się na nadbrzeżu Tamizy, Do Pałącu można wejść od strony St Stephen’s Hall jednakże kolejki do zwiedzania są dość długie choć czekać naprawdę warto.



 

Pałac Buckingham (ang. Buckingham Palace)

Pałac Buckingham (ang. Buckingham Palace) - oficjalna rezydencja brytyjskich monarchów. Największy na świecie pałac królewski wciąż pełniący swą pierwotną funkcję. Oficjalna londyńska rezydencja królowej. Na placu przed pałacem od 1913 roku stoi pomnik królowej Wiktorii.

Pałac został wybudowany w 1703 jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W roku 1761 król Wielkiej Brytanii Jerzy III wszedł w posiadanie pałacu, który przekształcono w jego rezydencję prywatną. W ciągu kolejnych 75 lat pałac wielokrotnie rozbudowywano, w 1837 ogłoszono go oficjalną siedzibą brytyjskich monarchów.

Współcześnie Pałac Buckingham, prócz roli londyńskiej siedziby królowej Elżbiety II i rodziny królewskiej, jest również miejscem uroczystości państwowych oraz oficjalnych spotkań głów państw. Dla Brytyjczyków pałac stanowi symbol Wielkiej Brytanii – tutaj Londyńczycy składali kwiaty po śmierci księżnej Walii Diany.

Sztandar królewski wisi na pełnej wysokości, gdy monarcha rezyduje w Pałacu, a gdy wyjeżdża, sztandar jest zdejmowany. Po śmierci Diany Elżbieta II wprowadziła nowy zwyczaj, odstępstwo od dotychczasowego protokołu: gdy opuściła pałac, by udać się na pogrzeb Diany, Sztandar Królewski zdjęto (zgodnie z protokołem), a na jego miejsce (to nowość) podniesiono flagę brytyjską, Union Jack, i spuszczono do połowy masztu. Od tej pory po zgonie członka rodziny królewskiej na Pałacu podnosi się Union Jack i spuszcza do połowy masztu.

Od kwietnia do lipca codziennie o 11.30 odbywa się przed pałacem uroczysta zmiana warty (w pozostałych miesiącach co drugi dzień).

 

Parki i ogrody w Londynie - Królewskie Ogrody Botaniczne

Royal Parks of London, czyli królewskie parki w Londynie to zespół ośmiu parków na obszarze 5 500 akrów. Należą do nich takie obiekty, jak: Hyde Park i Kensington Gardens, Green Park, Regent's Park i St. James's Park - największe tereny zielone w centrum Londynu. Bushy Park, Greenwich Park i Richmond Park znajdują się na przedmieściach. Brompton Cemetery, nie jest parkiem, jest terenem zielonym zarządzanym przez Parki Królewskie. Poza parkami królewskimi,  w Londynie jest jescze kilka innych terenów zielonych. Na uwagę zasługuje Chelsea Physic Garden – jeden z najstarszych ogrodów botanicznych w Wielkiej Brytanii, założony w 1673 roku w celu badania leczniczych własciwości roślin, a otwarty dla publiczności w 1983 roku. Starszy od niego jest tylko ogród botaniczny Uniwersytetu w Oksfordzie. Ciekawy jest także ogromny 320-hektarowy Hampstead Heath. Miejsce to słynie ze wzgórza Parliament Hill, z którego można zobaczyć całe centrum Londynu. Panorama ta jest jednym z widoków chronionych przez prawo.

Royal Parks of London

Regent's Park

Regent's Park został zaprojektowany w 1812 roku dla księcia Regenta. Miał to był podmiejski ogród, w ktorym znalazłoby się 56 neoklasycznych willi oraz pałac. Z powodu braku środków ostatecznie udało się wybudować tylko osiem. Do dziś przetrwały trzy z nich. Pałac nigdy nie został zbudowany. W parku znajduje się zoo, w którym można zobaczyć 650 gatunków zwierząt z całego świata. Atrakcją jest również jezioro, teatr na świeżym powietrzu, a także ogród różany Królowej Marii z lat trzydziestych, w którym można obejrzeć przepiękne gatunki róż. Aktualnie park jest otwarty codziennie od godziny 5 rano do zmierzchu.

Richmond Park

Richmond Park to miejsce, w którym cała rodzina może spędzić aktywnie czas łowiąc ryby, grając w golfa, jeżdżąc konno lub na rowerze. Ten kawałek Londynu w 1637 roku został ogrodzony murem przez księcia Walii, który zagarniając ziemie nie pytał nawet, czy należą one już do kogoś. Był on terenem łowieckim, w którym po dziś dzień oglądać można dzikie jelenie i daniele, które często podchodzą do ludzi. W parku znajduje się również kopiec Henryka VIII. Na nim wypatrywał on znaku, iż jego żona Anna Boleyn została stracona. Park otwarty jest codziennie od 7:30 do zmierzchu.

 

Kensington Garden

Kensington Garden początkowo był własnością Wilhelma III oraz jego małżonki, który zakupili go wraz z pałacem Kensingrońskim. Był on również miejscem, w którym mieszkała księżna Diana. Dopiero w 1841 roku stał się parkiem publicznym. W pobliżu jeziora Serpentine znajduje się rzeźba Piotrusia Pana z powieści J.M. Barrie warta obejrzenia. Jest tu także fontanna poświęcona Lady Di. Można tu również podziwiać piękne fontanny oraz rzeźby. Na północy ogrodu znajduje się psi cmentarz założony przez księcia Cambridge w 1800 roku. Park otwarty jest dla zwiedzających od świtu do zmierzchu.

 

Hyde Park

Londyński Hyde Park to nazwa Królewskiego Parku Londyńskiego, położonego po obu stronach jeziora Serpentine na powierzchni 360 akrów, czyli 159 ha. Tereny parkowe były własnością Opactwa Westminster, ale w XVI wieku odebrano je duchownym i założono obecny park. W XIX wieku dobudowano budynki oraz przeniesiono z Pałacu Buckingham oryginalną bramę Marble Arch. Obok bramy znajduje się słynny Speaker's Corner, czyli forum dla swobodnego wypowiadania wszelkich poglądów w imię wolności słowa pod warunkiem nieobrażania królowej. Każdy, kto miał coś do powiedzenia mógł w tym właśnie miejscu wygłaszać swoje racje. Ten zwyczaj sprawił, że on nazwy parku wzięło się popularne okreslenie swobodnej dyskusji nieograniczonej żadnym tematem wiodącym.

Chelsea Physic Garden

Chelsea Physic Garden jest jednym z najstarszych ogrodów botanicznych w Wielkiej Brytanii (starszy od niego jest tylko ogród botaniczny Uniwersytetu w Oksfordzie ), znajdujący się w Royal Borough of Kensington and Chelsea w Londynie. Ogród został założony w 1673 roku i jego rolą była hodowla roślin leczniczych oraz badania i eksperymenty nad ich właściwościami.

Poza ogromną i różnorodną kolekcją roślin w ogrodzie można zobaczyć wiele różnych gatunków zwierząt (lisy, szczury, myszy, szare wiewiórki, nietoperze, koty, itp.) oraz ptaków (strzyżyki, drozdy, kosy, dzięcioły, sójki, sroki, wrony, szpaki, pliszki górskie, kormorany, rybitwy, gołębie, kaczki, itp.).

 

Royal Opera House i Royal Albert Hall

Royal Opera House – jeden z najważniejszych (obok English National Opera) gmachów operowych w Londynie, znajdujący się w centralnej części miasta – w dzielnicy Covent Garden. Siedziba Opery Królewskiej (The Royal Opera House) i Królewskiego Baletu (The Royal Ballet).

Royal Opera House (Opera Królewska) usytuowana jest przy placu Covent Garden, na lewym brzegu Tamizy. Pierwszy gmach powstał w 1732 r. i w założeniu swojego twórcy – Edwarda Shepherda, miał on pełnić funkcję teatru. Podczas uroczystego otwarcia budynku w grudniu 1732 r. wystawiona została sztuka ”The way of the world” autorstwa Williama Congreve’a. Niedługo później w gmachu umieszczony został zespół Georga Friedricha Handla, jednak wskutek niewielkiego zainteresowania jego repertuarem zespół musiał po kilku latach opuścić Covent Garden, a w gmachu opery ponownie zaczęto wystawiać przedstawienia teatralne. W XIX w. budynek opery dwukrotnie trawił pożar, w 1808 i 1856 r. W 1858 r. gmach opery odbudował w stylu teatru dworskiego Eduard Barry, a na inaugurację zagrano „Hugenotów” Meyerbeera.
Dziś Royal Opera House znajduje się w gronie najpiękniejszych gmachów operowych na świecie. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat w Operze Królewskiej wystawiono między inny „
Śpiewaków norymberskich” Richarda Wagnera i „La traviatę” Giuseppe Verdiego, a na scenie wystąpili tacy artyści jak Montserrat Caballe, Carlo Bergonzi i Luciano Pavarotti.Zupełnie inny charakter niż Royal Opera House ma Royal Albert Hall, usytuowany w dzielnicy South Kensington, w centralnym Londynie. Jest to miejsce, gdzie odbywają się wydarzenia o różnym charakterze – zarówno koncerty muzyki pop, rock i jazz, jak też koncerty muzyki klasycznej, bale, konferencje czy nawet imprezy sportowe. Royal Albert Hall został otwarty 29 marca 1871 r. przez królową Wiktorię, która poświęciła salę widowiskową zmarłemu w 1861 r. mężowi – księciu Albertowi Sachsen – Coburg – Gotha. W sąsiedztwie gmachu, w Kensington Gardens, wznosi się zresztą Albert Memorial – z pomnikiem księcia uroczyście zasiadającego na tronie. Budynek Royal Albert Hall zaprojektowali generał Henry Y.D. Scott i kapitan Francis Fowke, należący do korpusu Inżynierów Królewskich.

Pierwszy budynek teatru został otwarty 7 grudnia 1732 roku wystawieniem komedii autorstwa Williama Congreve'a – "The way of the world". Powstał przy placu Covent Garden (ogród klasztorny) biorącym swą nazwę od ogrodu klasztoru benedyktynów westminsterskich. Od 1670 do 1974 roku na placu mieścił się najważniejszy londyński targ kwiatów, owoców i warzyw. Budynek zaprojektował brytyjski architekt Edward Shepherd, który myślał o scenie mówionej, dlatego też teatr nie został otwarty przedstawieniem operowym lecz erotyczno-satyryczną komedią z życia wyższych sfer zatytułowaną "The way of the world" autorstwa Williama Congreve z 1700 roku.

W latach 1734-1737 w teatrze mieścił się zespół Georga Friedricha Händla i wówczas wystawiano głównie opery (obok pantomim i sztuk teatralnych). Sam Händel napisał w tym czasie dla swojego zespołu 7 oper, jednak konkurencja z odrodzoną sukcesem Opery żebraczej operą angielską oraz włoskim zespołem Poropry, mającego w swojej trupie m.in. Farinelliego, skończyła się bankructwem i chorobą kompozytora. Po tym operowym epizodzie w teatrze wystawiano głównie sztuki teatralne.

W latach 1750-1778 muzycznym dyrektorem muzycznym teatru był kolejny konkurent Händla – Thomas Augustine Arne, który przyszedł tu za swoją siostrą, słynną aktorką Susannah Marią Cibber.

15 marca 1858 roku nowy londyński Covent Garden Opera House zniszczony przez pożar w 1856 roku, zostaje ponownie otwarty. Operą inaugurującą otwarcie gmachu są "Hugonoci" Meyerbeera. Już pierwszy Covent Garden Theatre padł ofiarą pożaru w 1808 roku. Architekt Robert Smirke odbudował teatr w stylu klasycystycznym, w nim wystawiono "Oberona" Karola Marii von Webbera w 1826 roku. W 1847 roku teatr nazwano: "Royal Italian Opera", którego działalność rozpoczeła się przedstawieniem "Semiramida" Gioacchino Rossiniego. Po kolejnym pożarze w 1856 roku teatr został odbudowany przez Eduardo Barry'ego w stylu teatru dworskiego. Do 1864 roku w teatrze grały dwa zespoły: "Royal Italian Opera" i "Royal English Opera".

 ***

Royal Albert Hall

Royal Albert Hall – jest to sala koncertowa poświęcona pamięci księcia Alberta, męża królowej Wiktorii. Budynek ten usytuowany jest w centrum Londynu, w dzielnicy South Kensington, w rejonie znanym powszechnie jako Albertopolis. Projektantami Royal Albert Hall byli inżynierowie królewscy: kapitan Francis Fowke oraz general Henry Scott. Budynek ma kształt owalny i mieści około 8 tyś. osób, do użytku oddany został w 1871 roku. Do dziś jest ważnym obiektem kulturalnym Londynu. Odbywają się tu liczne imprezy artystyczne, muzyczne oraz sportowe. Ostatnio, 17 lutego 2010 roku odbył się tam koncert zespołu Depeche Mode.

Royal Albert Hall słynie z organizacji doskonałych koncertów. W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci na tutejszej scenie wystąpili m.in. Janis Joplin, Jimi Hendrix, LED Zeppelin, Eric Clapton, Rod Stewart, a zupełnie niedawno Adele, która w Londynie nakręciła koncertowe DVD. Warto także wspomnieć o cyklicznie organizowanym tu od 1895 r. Festiwalu BBC Proms – letnim festiwalu muzyki klasycznej, jednym z najlepszych tego typu wydarzeń w Europie.

Tower Bridge

Tower Bridge to jeden z najbardziej rozpoznawalnych mostów świata. Zaprojektowany przez architekta miasta Horace Jones we współpracy z Johnem Wolfe Barry, powstał w 1894 roku jako sposób na rozładowanie sąsiedniego mostu na Tamizie. W budowie uczestniczyło 450 pracowników, a do wykonania podstawowej konstrukcji zużyto 11.000 ton stali. Długość konstrukcji wynosi 265 m, jednak najbardziej nowatorski jak na owe czasy jest mechaniczny system podnoszenia mostu. Mechanizm otwierania mostu został ukryty w dwóch wieżach. Zasilał go system parowy. Od 1976 r. jest on zelektryfikowany. Pierwotnie dwa 30-metrowe przęsła podnoszono pod kątem 83 stopni około 50 razy dziennie, obecnie jedynie 3-4 razy. Wewnątrz wież znajduje się muzeum historii mostu.

Westminster Abbey

 

Opactwo Westminsterkie to jedna z najbardziej znanych świątyń w Anglii. To właśnie tutaj odbywają się ceremonie koronacyjne monarchów angielskich. W opactwie można zwiedzić groby wielu sławnych osób m.in. Samuela Johnsona, Karola Dickensa, Roberta Browninga czy Isaaca Newtona

Pałac Kew

Pałac Kew – jest to najmniejszy budynek posiadający status rezydencji królewskiej, leży w dzielnicy Richmond upon Thames, na terenie Królewskich Ogrodów botanicznych. Niegdyś nazwa ta odnosiła się do 3 budynków położonych blisko siebie, jednak do dnia dzisiejszego dotrwał tylko jeden z nich. Budynek, który aktualnie jest atrakcją turystyczną wzniesiony został w 1663 roku przez holenderskiego kupca, który służył królowi Jerzemu III. W 1781 roku król odkupił ten budynek i od tego czasu pałac jest rezydencją królewską. W latach 1996 – 2006 budynek przeszedł gruntowny remont i dziś jest dostępny dla zwiedzających. Zarówno Królewskie Ogrody Botaniczne, jak i Pałac Kew znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Kew Garden - Londyn -Królewskie ogrody botaniczne.

Pałac Kensington

Pałac Kensington – budynek położony jest w zachodnim Londynie, w dzielnicy Royal Borough of Kensington and Chelsea. Od XVII wieku pałac ten pełni rolę rezydencji królewskiej. Miejsce to od 1981 roku było oficjalna rezydencją królewską tragicznie zmarłej Lady D. Stąd to właśnie rozpoczął wymarsz kondukt żałobny podczas uroczystego pogrzebu księżnej Diany. Dziś palac ten pełni funkcję rezydencji wypoczynkowej księcia Harry’ego. Pełni też rolę oficjalnej rezydencji par książęcych Kentu oraz Gloucesteru. Ciekawymi miejscami w pałacu są między innymi: King’s Gallery, kolekcja strojów królewskich z trzech poprzednich wieków oraz King’s Staircase, czyli pięknie zdobione schody przedstawiające sceny z życia na dworze Jerzego

Elektrownia Battersea

Elektrownia Battersea – to jedna z największych budowli ceglanych w Europie, leży na południowym brzegu Tamizy. Elektrownia ma 170 m długości i 160 m szerokości. Zakończona jest czterema kominami o wysokości 103 m. Projektantem tego budynku był Sir Gilles Gilbert, który zaprojektował miedzy innymi charakterystyczne dla Londynu czerwone budki telefoniczne. Elektrownia ta jest symbolem upaństwowienia londyńskiego przemysłu energetycznego, w związku z tym często widoczna jest w różnego rodzaju filmach, na przykład w „Sabotażu” A. Hitchcocka, a także na okładce płyty „Animals” grupy Pink Floyd. Dziś Elektrownia po niemal 50 latach pracy została zamknięta, a budynki jej zaliczono do narodowego dziedzictwa Wielkiej Brytanii. Elektrownia nadal stanowi atrakcję turystyczną Londynu.

Trafalgar Square

Trafalgar Square to jedno z najważniejszych miejsc i zarazem swoiste serce Londynu. Wybudowany w XIX w. na miejscu dawnych królewskich stajni z inicjatywy króla regenta Jerzego IV. Głównym projektantem został John Nash, a po jego śmierci budowę nadzorował Sir Charles Barry. Centralnym punktem Trafalgar Square jest kolumna Nelsona, zaprojektowana w stylu korynckim i mierząca 52 m wraz z podstawą. Na szczycie kolumny stoi posąg Lorda Nelsona wysokości 5,5 m. Podstawę zdobią cztery lwy z późniejszego okresu. Na placu jest też duża liczba rzeźb i dwie fontanny. Dookoła usytuowano wiele interesujących budynków z National Gallery na czele. W północno-wschodnim narożniku znajduje się kościół parafialny St Martin-in-the-Fields z XVIII w.

Thatched House Lodge

Thatched House Lodge – jest to dawna rezydencja królewska położona w dzielnicy Richmond upon Thames w Londynie, wzniesiona w 1673 roku. Dawniej na miejscu istniejącej rezydencji były dwa budynki, pełniące rolę mieszkań służbowych dla pracowników pobliskiego parku królewskiego. W 1771 roku budynki połączono i w ten sposób powstała istniejąca do dziś budowla. W 1963 roku rezydencje wydzierżawił od dworu królewskiego przyszły mąż księżniczki Aleksandry – Angus Ogilv, który odmówił przystąpienia do rodziny królewskiej i przyjęcia tytułu szlacheckiego. Po śmierci męża księżniczka Aleksandra jest jedyną lokatorką tej rezydencji.

Piccadilly Circus

Piccadilly Circus – plac i skrzyżowanie głównych ulic w dzielnicy West End w Londynie, niedaleko Soho. Powstało w 1819r. po skrzyżowaniu ulic z Regent Street. Wcześniejszą nazwą była Portugal Street na cześć księżniczki Katarzyny Braganzy z Portugalii, poślubionej przez króla Karola II.

Miejsce rozpoznawalne na całym świecie głównie dzięki reklamom świetlnym umieszczonym na jednym z rogów placu. W centralnym miejscu znajduje się fontanna z figurką Erosa. Jest to miejsce spotkań Londyńczyków i atrakcja turystyczna Londynu. Bezpośrednio pod placem w podziemiach znajduje się stacja metra Piccadilly Circus (Bakerloo, Piccadilly Lines).

Harrod - Dom Towarowy

Wielki dom handlowy zlokalizowany przy Brompton Road w Londynie. Sklep powstał w 1834 r. i od tamtej pory jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Londynie. Wsławił się on miedzy innymi zainstalowaniem pierwszych schodów ruchomych na świecie (1898 r.).

London Eye

 

Ta upamiętniająca koniec XX wieku budowla jest jednocześnie największym na świecie kołem widokowym, z którego roztacza się przepiękny widok na cały centralny Londyn. Umieszczone są na nim 32 kapsuły, które są w stanie pomieścić 25 osób każda. Prędkość z jaka porusza się koło to 0,8 km/h, pełny obrót zajmuję około 30 minut.

Katedra Św. Pawła

Katedra Św. Pawła położona jest w samym centrum Londynu w dzielnicy the City. Jest ona przepięknym budynkiem w środku którego znajduje się kilka galerii. Do najsłynniejszych z nich należą Stone Gallery (z widokiem na Tamizę) czy Whispering Galery (zbudowaną w taki sposób, że słowo wypowiedziane na jej jednym końcu jest doskonale słyszalne na drugim).

Cannon Street Railway Bridge

Cannon Street Railway Bridge – jest to most nad Tamizą w centrum Londynu, pomiędzy mostami Southwark Bridge i London Bridge. Pełni też rolę głównego dworca kolejowego Londynu. Projektantami tego mostu byli Johan Hankshawa i Johan Wolfe – Barry. Budowla powstawała w latach 1863 – 1866 specjalnie na potrzeby kolei brytyjskich - South Estern Railway. Pierwotnie most posiadał 5 łuków a jago kolumny zdobione były w stylu doryckim. Pod koniec XIX wieku most był przedłużany, a w latach 70 XX wieku usunięto z niego wszystkie zdobienia.




National Gallery

Galeria Narodowa w Londynie mieści się przy najsłynniejszym placu miasta – Trafalgar Square. Obecny budynek, mieszczący największą w Wielkiej Brytanii kolekcję światowych dzieł sztuki został wybudowany w 1831 r., jednak początkiem dzisiejszej galerii stało się zakupienie od bankiera Johna Juliusa Angersteina w 1824 r. za kwotę 57 tys. funtów obrazu „Wskrzeszenie Łazarza”. Rok wcześniej, bo w 1823 malarz i kolekcjoner, Sir George Beaumont przekazał swoją kolekcję narodowi pod warunkiem, że znajdzie się odpowiednie miejsce do jej przechowywania. Wybudowanie obecnego budynku stało się koniecznością. Po 80-ciu latach kolekcja Galerii Narodowej liczy ponad 2300 prac malarzy z okresu od XIII do XIX w. reprezentujących główne tradycje malarstwa zachodnioeuropejskiego. W muzeum można podziwiać dzieła van Eycka, Botticellego, Dürera, Belliniego, Leonardo, Michała Anioła, Rafaela, Tycjana, Caravaggio, Rubensa, Rembrandta, Canaletto, Goya, Degasa, Cézanne’a, Moneta, Van Gogha i wielu innych. Zwiedzanie jest bezpłatne.

Tate Britain

Ta założona w 1897 galeria sztuki jest zlokalizowana w Millbank w dzielnicy Londynu City of Westminster. Prezentuję ona najwybitniejsze dzieła malarzy brytyjskich od 1500 roku do czasów współczesnych. Znajdują się w niej pracę takich twórców jak: William Blake, John Constable, J. M. W. Turner, Stanley Spencer.





Madame Tussauds London

Madame Tussaud's London – muzeum figur woskowych, którego atrakcje przyciągają tłumy turystów z całego świata. Wśród kilkuset wyrzeźbionych z wosku postaci można podziwiać między innymi Bill Clinton, Saddam Hussein, The Beatles, Elvis Presley, David Beckcham czy Jan Paweł II.

 

Madame Tussaud's London – muzeum figur woskowych

Londyńskie Zoo

Londyńskie Zoo zajmuję północną część Regent’s Park. Mieszka w nim około 650 różnych gatunków zwierząt w tym pingwiny, żyrafy, wielbłądy, kangury i warany.