Długość wybrzeża Brazylii wynosi 7491 km. Kraj graniczy z dziesięcioma innymi państwami: Argentyną, Boliwią, Francją (Gujaną Francuską), Gujaną, Kolumbią, Paragwajem, Peru, Surinamem, Urugwajem oraz Wenezuelą.
Na terytorium Brazylii można wyróżnić trzy duże krainy geograficzne: część Wyżyny Gujańskiej na północy, Wyżynę Brazylijską na południowym wschodzie, oraz Nizinę Amazonki nazywaną Amazonią, na północy i północnym zachodzie. Poza tym na południowym zachodzie leży także część Niziny La Platy.
Najwyższym szczytem Brazylii jest Pico da Neblina (hiszp. Cerro de la Neblina)– 2994 m n.p.m. – na Wyżynie Gujańskiej jak i Brazylii.
W 1979 r. został tu założony Park Narodowy Pico de Neblina.
Na slynną Pao Açúar, czyli Głowe Cukru mozna wjechac kolejką linowa z Praça General Tibúricio. Ze skalistego wzgórza o wysokosci 369 m n.p.m., wspaniała panorama z widokiem na miasto i zatokę.
Jeszcze lepszy widok panoramiczny można zobaczyc z najwyższego nad miastem wzniesienia zwanego Corcovado, czyli Garbus, sięgajacego 709 m n.p.m.. Wieńczy go potężna figura Chrystusa Zbawiciela z rozpostartymi ramionami. Mierzy ona 30 m wysokości a wazy ponad 1000 ton.
Statua Chrystusa Zbawiciela w Rio de Janeiro - 38 metrowy pomnik Jezusa Chrystusa.
Pomnik wzniesiono na szczycie góry Corcovado w Rio de Janeiro.
Pomnik został zaprojektowany przez francuskiego rzeźbiarza polskiego pochodzenia Paula Landowskiego. Odsłonięcie nastąpiło 12 października 1931 r. Dziś znajduje się na liście siedmiu nowych cudów świata. Rzeźba wykonana jest z 700 ton żelbetu.
30 metrów wysokości,
postawiony na 8-metrowym cokole,
głowa ma 3,5 metra wysokości,
odległość między końcami palców rąk wynosi 28 metrów,
222 stopnie schodów trzeba pokonać, żeby dojść ze stacji kolejki do punktu widokowego.
Odsłonięcie Pomnika Chrystusa Zbawiciela miało miejsce 12 października 1931 roku. Dokonał tego projektant oświetlenia Guglielmo Marconi, który włączył oświetlenie z jachtu przycumowanego w porcie we włoskiej Genui.
Ponowne odsłonięcie pomnika odbyło się po zainstalowaniu nowego oświetlenia, które zostało włączono przez papieża Pawła VI. Z okazji 50. rocznicy wzniesienia budowli, 12 października 1981 papież Jan Paweł II po raz kolejny dokonał odsłonięcie pomnika.
16 stycznia 2014 r. uszkodzeniu uległ kciuk prawej dłoni (piorun uderzył w prawą rękę posągu).
Miesiąc wcześniej piorun odłupał statui kawałek środkowego palca prawej dłoni.
W lutym 2008 roku trafienie uszkodziło głowę i prawy kciuk postaci. Aby zapobiec tego typu wypadkom w przyszłości w roku 2014 robotnicy zamontowali piorunochrony.
Pomnik zrobiono z bałego kamienia, kościół do tej pory ma zapasy(b. kamienia), z którego zrobiony jest pomnik.
Historia
Pierwsza kolonia na terenie dzisiejszego miasta zostala zalozona przez Portugalczyków w 1555 r. Poczatkowo zamieszkiwali ja uchodzcy hugenoccy z Francji, stad pierwotna nazwa osady brzmiala La France Antarctique. W 1567 r. kolonia powrócila pod bezposrednie rzady Portugalii.
Poczatkowo ufortyfikowano wzgórza Urca i Moro de Castello. Nastepnie rozbudowano dzielnice staromiejska wraz z katedrą. W XVII wieku miasto nabrało znaczenia jako port handlowy i osrodek handlu cukrem. Jednak prawdziwy przelom nastapil na poczatku XVIII wieku po odkryciu zlota w Minas Gerias. Dzieki intensywnemu rozwojowi zostala tu przeniesiona w 1763 r. z Salwadoru stolica kolonii.
W 1807 regent Portugalii, ksiaze Joao po zajeciu Lizbony przez Napoleona uciekł do Rio de Janerio i oglosił je stolicą Zjednoczonego Królestwa Portugalii, Brazylii i Algavre. W ten sposób miasto stało się jedyną stolicą państwa europejskiego leżacą w Ameryce. Miasto malowniczo polozone nad zatoka Guanabara, wsród poteżnych i malowniczych granitowych “glów cukru" uwżane jest za jedno z najpiekniejszych na swiecie.
Karnawał w Rio de Janerio
Rio de Janerio słynie przede wszystkim z hucznego, kolorowego karnawału. Jego kulminacja przypada na cztery dni poprzedzajace Środę Popielcową. Kolorowy, poprzebierany korowód wypełnia wtedy ulice miasta. Miejscowe sklepy specjalizuja sie wówczas w sprzedaży odpowiednich, oryginalnych strojów.
Glówny plac w miescie to Praça Floriano. To popularne miejsce popołudniowych i wieczornych spotkań mieszkanców Rio. Niegdys dominujaca role odgrywal Praça Tridentes otoczony monumentalna zabudowa teatrów. Na Praça Quinze de Novembro stoi ciekawa fontanna w ksztalcie piramidy z 1789 r. Obok, przy zatoce, wznosi sie palac cesarski. Obecnie jest siedziba popularnego centrum kultury.
Najstarszym kościołem miasta jest klasztor sw. Antoniego z 1608 r. Zakrystie zdobia piekne plaskorzeźby i slynne portugalskie kafle azulejos. Prowadzi do niego wyłaczona z ruchu samochodów Avenida 13 de Maio. Równie malowniczo, na wysokim wzgórzu połozony jest klasztor Sao Beno. Aby dostac sie do niego najlepiej wjechać windą z Rua Dom Geraldo .
São Paulo
São Paulo – największe miasto Ameryki Południowej, położone w południowej części Brazylii, nad rzeką Tietê, niedaleko wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, liczące razem z przedmieściami ponad 20 milionów mieszkańców.
Została ona zbudowana na planie krzyża łacińskiego jako budowla pięcionawowa z kopułą na skrzyżowaniu naw.
Do jej budowy użyto ponad 800 ton rzadkich gatunków marmuru. Wystrój jej wnętrza nawiązuje do flory (ananasy) i fauny brazylijskiej (pancerniki).
Katedra może pomieścić 8000 ludzi.
Palmital – miasto i gmina w Brazylii, w stanie São Paulo. Znajduje się w mezoregionie Assis i mikroregionie Assis.
Brazylia XVIII w Aparecidzie-Nossa Senhora Aparecida
Interior do Santuário Aparecida do Norte, São Paulo, Brasil.
Miasto Aparecida do Norte znane jest na całym świecie z organizacji największego kościoła katolickiego w Ameryce , Bazyliki Matki Boskiej Aparecidy, patrona Brazylii .
Znajduje się w stanie São Paulo , historia Świętego Mikołaja jest bezpośrednio związana z wiarą zbudowaną przez odkrycie wizerunku Świętego Mikołaja w 1717 roku przez trzech rybaków w rzece Paraíba do Sul. Cuda przypisane Matce Bożej doprowadziły do budowy kaplicy w 1745 r., A wraz z pomnażaniem wiernych w 1888 r. Zbudowano obecną Bazylikę. Miejsce stało się jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc turystycznych w Brazylii .
Ouro Preto
Ouro Preto (Vila Rica do Ouro Preto) – miasto w Brazylii, w stanie Minas Gerais. Ludność: 56,3 tys. (2000).Zespół zabytkowy w Ouro Preto. Brazylia
Leży w Brazylii, w stanie Minas Gerais, zostało założone w 1698 r, kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto. Do Ouro Preto, którego nazwa oznacza "czarne złoto", przybyli liczni poszukiwacze złota i handlarze, miasto stało się jednym z bogatszych miast kraju- w połowie XVIII w. liczyło więcej mieszkańców niż Rio de Janeiro czy Nowy Jork.
Barokowy kościół św. Franciszka, którego budowę ukończono w 1810r.
Barokowa bazylika Nossa Senhora do Pilar to najstarszy kościół w mieście.
Muzeum Museu da Inconfidência
Recife
Recife – miasto we wschodniej Brazylii, liczące razem z przedmieściami 3,4 mln mieszkańcówRecife, stolica niewielkiego, fascynującego kulturowo regionu Pernambuco położonego na północno-wschodnim wybrzeżu Brazylii, gdzie narodziło się słynne brazylijskie forro, to sporych rozmiarów miasto o bogatej historii i kulturze, które wraz z pobliską Olindą, jako drugie po Rio de Janeiro, słynie z wielobarwnych, entuzjastycznych obchodów karnawału.W Recife przygotowania do karnawału trwają już od grudnia. Uliczne zabawy, frevo (wyraźny rytm, kroki zaczerpnięta z capoeira oraz kolorowe parasolki) i samba, gorące afrykańskie rytmy, próby szkół tańca, pokazy, przymiarki i przygotowania specjalnych kostiumów – na tydzień przez karnawałem atmosfera się zagęszcza – semana pre to czas, kiedy wszyscy tańczą.
Dzielnica Boa Vista. Boa Vista to jedna z trzech wysp tworzących centrum miasta, położnych w delcie rzek Capibaribe i Beberibe. Następnie spacer po portowym Recife Antigo oraz Marco Zero gdzie w 1537 Portugalczycy założyli miasto. Wyspa- Santo Antonio, znajduje się tu kilka barokowych kościołów, kolonialnych i budynki rządowe,pałac gubernatorski z XVIII wieku, fort. Mieści się tam także polski konsulat honorowy. Obiekty sakralne : katedra z XVII wieku, Franciszkański Konwent Św. Antoniego ze Złotą Kaplicą (Capela Dourada), jedną z największych atrakcji hitorycznych i turystycznych miasta, zbudowany w 1588 w stylu brazylijskiego baroku oraz Bazylikę Nossa Senhora do Carmo, która powstała w latach 1710-1767 z rozkazu holenderskiego gubernatora i słynie z pięknej kolekcji portugalskich kafli, Recife – Zona Sul, najbardziej nowoczesna i turystyczna częśc miasta, która powstała wzdłuż pięknej plaży Boa Viagem z naturalną rafą koralową, od której miasto wzięło swoją nazwę (recife to po portugalsku rafa).
Recife jest jednym z najbardziej oddanych miast piłce nożnej. W mieście są 3 kluby piłkarskie, każdy ma swój stadion.
Port nad Atlantykiem założony przez Portugalczyków w 1537 roku w pobliżu Olindy. Pozostawał w ich posiadaniu do uzyskania przez Brazylię niepodległości, z wyjątkiem okresu 1630-1654, kiedy był stolicą Nowej Holandii. Słynął z plantacji trzciny cukrowej. W 1817 stolica rządu republikańskiego podczas krótkotrwałego powstania, stłumionego przez siły monarchii portugalskiej.
Olinda (region Recife.)
Miasto w północno-wschodniej Brazylii, w stanie Pernambuco, nad Oceanem Atlantyckim, w regionie metropolitalnym Recife.
Katedra
Klasztor São Bento
Położone na wzgórzu wygląda niemal tak samo jak przed trzystu laty. W założonym w 1530 r. miasteczku czas zatrzymał się na okresie baroku, a Olinda przypomina muzeum pod gołym niebem. Wokół wzgórz wiją się wąskie uliczki, przy których stoją kolorowe kamieniczki i zabytkowe kościoły, m.in.: klasztor Nossa Senhora de Carmo (XVIII w.), kościoły Sao Francisco de Paula, Sao Bento, Misericordia (wszystkie z XVIII w.) - wspaniałe przykłady brazylijskiego baroku. W mieście są cenne zabytki, miejscowość jest na liscie światowego dziedzictwa UNESCO.
Diamantina
Diamantina – miasto we wschodniej Brazylii, w stanie Minas Gerais, w górach Serra do Espinhaço.
Stołowa góra Roraima
Góra położona jest na granicy Wenezueli, Gujany i Brazylii, jednak 80% jej powierzchni należy do terytorium Wenezueli.
Najwyższa góra tego typu na Wyżynie Gujańskiej, zbudowana ze skał osadowych, których wiek szacowany jest na dwa miliardy lat. Powierzchnia jej szczytu to ponad 30 km². Długo Roraima była uważana za najwyższy szczyt Wyżyny Gujańskiej, obecnie klasyfikowana jest jako trzeci szczyt po brazylijskich Pico da Neblina i Cerro Marahuaca. Góra położona jest na terenie Parku Narodowego Canaima.
Szczyt góry jest ostoją licznych gatunków endemicznych − stanowią one 65% flory. Na Roraimie występuje także endemiczna fauna, a jeden z gatunków obok Roraimy występuje także w Afryce.
Południowo-wschodni obszar atlantyckiego wybrzeża porasta Mata Atlântica czyli las atlantycki. Jest to obszar bujnych lasów, w których występuje aż 269 gatunków ssaków, czyli 2/3 gatunków występujących w Amazoni
Amazonka - Największa rzeka Brazylii.
Nizina Amazonki nazywaną Amazonią
Nizina Amazonki nazywaną Amazonią
Amazonka posiada największe na świecie dorzecze (o powierzchni ok. 7 mln km²) i największe zasoby wodne. Dlatego też w jej dorzeczu wyrastają największe lasy tropikalne. Długośc (7040 km), o 390 km dłuższa od Nilu.
Rzeka Amazonka, co najmniej 9,4-9 mln lat temu ukształtowała się wynika z badań naukowców z Uniwersytetu w Amsterdamie (Holandia) i Uniwersytetu w Brasilii (Brazylia). Wyniki badań przeczą wcześniejszym spekulacjom, że nastąpiło to znacznie później, czyli ok. 2,6 mln lat temu.
Wyniki oparto na geochemicznych badaniach osadów z odwiertów rozlokowanych w Brazylii, sięgających nawet ponad 4,5 km poniżej poziomu morza.Z badań wynika, że ponad 9 mln lat temu zmieniła się kompozycja osadów i szczątków roślinnych, co związane było ze zmianą źródeł Amazonki z tropikalnych obszarów nizinnych na Andy. W ten sposób Amazonka stała się rzeką transkontynentalną.
Amazonka - dorzecze
Dorzecze Amazonki jest największe spośród wszystkich rzek świata. Rzeka dostarcza jedną piątą spośród całości słodkiej wody trafiającej do oceanów. Dorzecze z 1100 dopływami ukształtowało się w okresie paleozoiku, pomiędzy 500, a 200 milionów lat temu. Ten teren, zajmujący ponad 7 milionów kilometrów kwadratowych, nazywany jest Amazonią. Ponad 5,5 miliona kilometrów stanowią wilgotne lasy tropikalne
Ukształtowanie się Amazonki wpłynęło decydująco na ekologię i rozmieszczenie gatunków ogromnego obszaru Ameryki Południowej, ponieważ rzeka stała się dla jednych gatunków pomostem, dla innych zaś przeszkodą nie do pokonania.
Paraná (z wielką zaporą Itaipu)
Rio Negro
São Francisco
***
Wodospad Iguaçu znajduje się na granicy Brazylii i Argentyny. System wodospadów o szerokości około 2 kilometrów składa się z 275 progów wzdłuż rzeki Iguazu.
Wodospad Iguacu na granicy brazylijsko-argentyńskiej widziany z lotu ptaka. Zapora Itaipu na rzece Parana
Została zbudowana w latach 1975-1984.
Río Negro- Brazylia 
Urugwaj 
Urugwaj 
Jej źródła znajdują się w Brazylii, w stanie Rio Grande do Sul. Większość jej biegu znajduje się na terytorium Urugwaju. Płynie generalnie w kierunku południowo-zachodnim. Uchodzi do rzeki Urugwaj w południowo-zachodniej części kraju kilkadziesiąt kilometrów od jej ujścia do La Plata. Główne dopływy Río Negro to Tacuarembó i Yí.
Río Negro stanowi dla Urugwaju ważne źródło wody pitnej oraz dostarcza większą część energii elektrycznej kraju. Jej bieg przegradzają trzy zapory wodne w Bonete, Baygorria i Palmar. Największa z nich, zapora w Bonete, tworzy rozległy zbiornik Río Negro (Embalse del Río Negro) o powierzchni 10 360 km²
Tereny dzisiejszej Brazylii były zasiedlone przez półkoczownicze plemiona Indian już przynajmniej 6 tys. lat przed odkryciem jej przez Portugalczyków w roku 1500.
Przez następne 300 lat Brazylia została skolonizowana przez Portugalię i zamieniona w oparte na pracy niewolniczej dochodowe przedsięwzięcie. W kraju powszechne były rebelie niewolników a część zbiegów tworzyła na odległych od kolonialnej cywilizacji terenach własne osiedla zwane quilombos. Przeciw nim były organizowane wyprawy zbrojne. W roku 1808 książę Jan (późniejszy król Portugalii Jan VI) wraz z rodziną schronił się w Brazylii przed najazdem Napoleona Bonaparte na Portugalię. Na początku XIX wieku narastały tendencje separatystyczne i w roku 1822 książę-regent Pedro I ogłosił utworzenie samodzielnego Cesarstwa Brazylii. W roku 1889 jego następca Pedro II został obalony i została utworzona republika federacyjna.
Pod koniec XIX i w 1. połowie XX wieku do Brazylii napłynęło ponad 5 milionów imigrantów z Europy i Azji. W tym okresie dynamicznie postępowała industrializacja kraju i ekspansja w głąb interioru.
Fernando de Noronha
Ukajali- Peru
Juruá
Purus
Madeira
Tapajós
Xingu
Tocantins
Główne lewostronne dopływy Amazonki to:
Napo
Putumayo/Içá
***
Rio Negro:Brazylia, Kolumbia, Wenezuela. 
Długość 2250 km. Źródła w Mesa de Yambi na terenie Kolumbii. Uchodzi do Amazonki.
Główne dopływy:
Rio Branco (lewy)
Río Vaupés (prawy)
Przez bifurkację Casiquiare połączona z Orinoko.
***
