Paryż - Francja - Paris - France.png,gif

                                                              

                                                                                                   

 Paris - slide

  

Paryż (fr. Paris) – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.

PARYŻ - MIASTO MIŁOŚCI I SZTUKI.

Paryż - kojarzy się z miastem zakochanych, dzięki swojemu fantastycznemu klimatowi, wąskim uliczkom, kafejkom wprost na ulicy i muzyce. Jest to także miasto sztuki i artystów. Normalne są wystawy obrazów wprost na jezdni czy chodniku.  Znajduje się  ponad 400 galerii sztuki i ok. 150 muzeów.

Paryż z lotu ptaka.

Ścisłym centrum paryskiej stolicy jest wyspa Cite, położona w miejscu, w którym szlak handlowy Renu przecinał Sekwanę. Około III wieku p.n.e. wyspa ta nazywana Lutecją zamieszkana była przez plemię celtyckich rybaków zwanych Paryzjanami.  Wyspa ta obecnie ma około 17 ha powierzchni, chociaż w czasach rzymskich była o wiele mniejsza. Ponieważ lewy brzeg Sekwany był bagnisty i nie nadawał się do zabudowy Paryż zaczął rozrastać się na jej lewym brzegu, obecnie obszar ten to Dzielnica Łacińska.





Sekwana - (La Seine) – rzeka w północnej Francji. Długość Sekwany wynosi 776 km, a powierzchnia dorzecza około 78 tys. km²; swe źródła bierze na Wyżynie Langres, a uchodzi w formie estuarium do Zatoki Sekwańskiej koło Hawru (kanał La Manche).Nazwa rzeki pochodzi od celtyckiego słowa "squan", oznaczającego rzekę wijącą się jak wąż. W okresie rzymskim u źródeł Sekwany oddawano cześć bogini Sekwanie (Sequana).Sekwana jest żeglowna od ujścia do niej rzeki Aube, a statki morskie mogą płynąć nawet 125 km w górę rzeki do Rouen. Sekwana jest połączona kanałami z Renem i Rodanem.Głównym miastem przez które przepływa Sekwana jest stolica Francji – Paryż.Przepływa również przez inne duże miasta Francji: Rouen, Troyes i Hawr.

Wieża Eiffla

Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel) – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji.„Żelazna dama” stoi w zachodniej części centrum miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego.Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 roku. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach budowla miała być rozebrana. Jej konstruktor, Gustaw Eiffel, nie chciał do tego dopuścić. Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty (z udziałem Juliana Ochorowicza, wynalazcy i konstruktora) z umieszczonym na szczycie telegrafem bez drutu ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu.



Na wieżę można dostać się windą lub schodami. Schodami można wejść na drugi poziom - 115 metrów. Aby dostać się na szczyt (276 metrów) należy skorzystać z windy, startującej z drugiego piętra.

 

***

Luwr - jedno z największych muzeów sztuki na świecie.

Luwr (Le Musée du Louvre) to zespół budynków i dziedzińców pałacowych, który budowany był etapami.Dawna rezydencja królewska leżąca nad prawym brzegiem Sekwany, dziś znana przede wszystkim jako największy pałac i jedno z z najbardziej znanych i najbogatszych muzeów świata. Składa się ono z siedmiu działów: starożytna sztuka Wschodu, Egiptu, Grecji i Rzymu, malarstwo, rzeźba, sztuka dekoracyjna, rysunek. Do najświetniejszych eksponatów należą z pewnością Mona Lisa Leonarda da Vinci, Wenus z Milo czy stela z kodeksem Hammurabiego. Muzeum posiada około 200 tysięcy eksponatów, z których tylko część jest dostępna dla zwiedzających. W 1988 r. prezydent François Mitterand odsłonił nowe wejście do muzeum: piramidę z przezroczystego szkła. Piramida o identycznych proporcjach, jak piramidy w Gizie, umożliwia dostęp do sal muzealnych przez podziemia.

Łuk Triumfalny  

Łuk Triumfalny w Paryżu (Arc de Triomphe de l'Étoile) jest ogromną budowlą znajdującą się na środku placu Charles'a de Gaulle'a (który dawniej znany był jako Place de l'Etoile, Plac Gwiazdy) w zachodniej części Pól Elizejskich (Champs-Élysées).monumentalny klasycystyczny pomnik w kształcie łuku, upamiętniający francuskie zwycięstwa w wojnach napoleońskich 1836 Rozchodzi się od niego promieniście 12 ulic.

 Został zbudowany na cześć francuskich żołnierzy, którzy oddali życie za Francję podczas Rewolucji Francuskiej i Wojen napoleońskich. Dlatego też na zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni budowli wykute zostały reliefy upamiętniające francuskich generałów i zwycięskie bitwy wojsk napoleońskich, m.in. Bitwę pod Abukirem i Bitwę pod Austerlitz.

Katedra Notre-Dame (La cathédrale Notre-Dame de Paris, lub Notre-Dame de Paris)

Katedra Notre-Dame - jedna z najbardziej znanych i popularnych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści francuskiego pisarza Victora Hugo - "Dzwonnik z Notre Dame"Viktora Hugo.

Zabytkowy rzymsko-katolicki kościół, wzniesiony został na wyspie Ile de la Cite na Sekwanie w miejscu dwóch wcześniejszych kościołów , które znajdowały się tu w IX wieku. Budowa katedry trwała ponad 180lat (1163-1345). Notre Dame tłumaczy się jako "Nasza Pani" i odnosi się do Matki BoskiejNiezwykła gotycka budowla była świadkiem wielu wydarzeń historycznych - katedra była miejscem koronacji Napoleona.Fasadę kościoła tworzą dwie wieże, mające 70 metrów wysokości. Długość katedry to 130 metrów, szerokość - 48 metrów, wysokość sklepienia przekracza 35 metrów. Iglica z drzewa obitego ołowianą blachą ma 40 metrów wysokości. W północnej wieży znajdują się cztery wytopione z brązu dzwony. Największy z nich waży aż 1915 kg, najmniejszy "tylko" 763 kg. W wieży południowej znajduje się natomiast największy z dzwonów - ważący 13 ton dzwon Bourdon. Dzwony dzwonią trzy razy dziennie poza Bourdon-em, który jest używany tylko podczas wielkich świąt. Ważnym elementem Notre Dame są witraże i rozety (rozeta - okrągłe okno wypełnione witrażem) zwłaszcza olbrzymia rozeta północna mieniąca się tysiącem barw - ukazująca wewnątrz niezapomnianą grę świateł. 

Bazylika Sacré Coeur 

Bazylika Najświętszego Serca Jezusowego (Basilique Sacré Coeur) -  zbudowana z białego wapienia, stojąca na stromym szczycie wzgórza Montmartre, na północy Paryża. Bazylika zbudowana na prośbę mieszkańców miasta, ocalałych w wojnie francusko – pruskiej dzięki ówczesnemu arcybiskupowi Paryża. Na szczyt Bazyliki wjedziesz kolejką linową – funiculaire ( bilet jak na metro) lub wejdziesz po krętych schodach. Ze szczytu wzgórza rozpościera się widok na wspaniałą panoramę Paryża na odległość od kilkunastu do kilkudziesięciu kilometrów.

 

Bazylikę widać niemal z każdego miejsca w Paryżu. Kopuły Bazyliki mają po 79 m. wys, wieża północna 83 metry. W wieży znajduje się najcięższy dzwon Paryża „ Savoyarde” o wadze 19 ton i sercu ważącym 500 kg. 

Centrum Pompidou

Centrum Pompidou ( Centre Georges Pompidou )- muzeum sztuki współczesnej oraz centrum kultury, znany ze względu na swoją ciekawą architekturę z rurami na zewnątrz budynku.

Centrum Sztuki i Kultury im. Georges’a Pompidou jest jednym z najbardziej znanych ośrodków sztuki i kultury na świecie. Wewnątrz budynku oprócz muzeum sztuki współczesnej (Musée National d'Art Moderne) i biblioteki publicznej Paryża (Bibliothèque publique d' information) znajdują się sale koncertowe, sale wystawowe, centrum muzyki i odnowy akustycznej, warsztaty dla dzieci, kino, restauracje, sklepy. Architektura budynku Centrum Pompidou zaskakuje i wzbudza wiele kontrowersji. Budynek został zbudowany z różnych elementów, rur o różnych kolorach i długościach.Instalacje budynku zostały przedstawione na zewnątrz obiektu dzięki czemu zagospodarowano więcej miejsca wewnątrz obiektu.

Główne filary i ściany nośne występują w kolorze białym, kolor niebieski oznacza klimatyzację, żółty - instalację elektryczną, zielony - instalacje wodociągowe zaś czerwony – komunikację. 

Znany ze względu na swoją ciekawą architekturę z rurami na zewnątrz budynku,przeźroczyste tunele, w których zainstalowano ruchome schody, służą jako droga dla pieszych, turystów.

Uniwersytet Sorbona- Dzięki tej uczelni Paryż stał się centrum świata uniwersyteckiego.

Sorbona (La Sorbonne) - to najstarszy i najbardziej znany europejski uniwersytet. Założony został w 1257 roku.Uniwersytet paryski był modelem dla innych średniowiecznych uniwersytetów. Pierwotnie został on utworzony jako miejsce spotkań fakultetu teologii, jako Collège de Sorbonne przez Roberta de Sorbon (1201-1274), kapelana i spowiednika króla Ludwika IX. W tamtym czasie na Sorbonie studiowało tylko dwudziestu studentów. Szybko zyskał reputację i już w XIII wieku gościł 20 tysięcy studentów z całej Europy, czyniąc Paryż stolicą nauki świata zachodniego. Do dzisiaj zagraniczni studenci stanowią znaczącą część wszystkich studentów uniwersytetu.Do dnia dzisiejszego Sorbona jest jednym z najznakomitszych uniwersytetów w świecie. Pierwszą kobietą-profesorem na Sorbonie była Maria Skłodowska-Curie.Patronką uczelni jest Katarzyna Aleksandryjska.

Wzgórze Montmartre 

Wzgórze Montmartre – historyczna dzielnica Paryża (XVIII okręg), której centrum stanowi Placu de Tertre, gdzie spotkać można wielu artystów i malarzy, którzy chętnie rysują portrety turystów. Nazwa tego miejsca łączy się z podaniem, według którego na wzgórzu tym męczeńską śmierć poniósł biskup Paryża Święty Dionizy oraz dwóch innych męczenników: Rustyk i Eleuter. Zabudowa tego miejsca odbiega od architektury reszty miasta. Przez długi okres dzielnica ta stanowiła centrum cyganerii artystycznej Paryża. Pod koniec XIX wieku wzgórze zostało przyłączone do Paryża co spowodowało jego szybki rozwój. 

Moulin Rouge – Najsłynniejszy Paryski Kabaret

Moulin Rouge (pol. Czerwony Młyn) to tradycyjny kabaret otwarty 5 października 1889 roku przez Josepha Ollera, właściciela paryskiej Olympii. Położony w dzielnicy czerwonych latarni niedaleko Montmartre w Paryżu, jest znany z wielkiej, czerwonej imitacji młyna na dachu.Kabaret od czasu powstania prezentuje przedstawienia taneczne, w których na scenie występują tancerze i tancerki ubrani w kolorowe, wymyślne stroje. Tancerki często prezentują się, topless ozdobione biżuterią lub barwnymi piórami. Na przestrzeni lat Moulin Rouge stało się słynne z wykonywanego tu kankana. Najbardziej znani wykonawcy z Moulin Rouge to między innymi La Goulue, Yvette Guilbert, Jane Avril, Mistinguett i Le Pétomane.Wygląd i nazwa tego kabaretu jest często kopiowana przez inne kluby na świecie. 

Pola Elizejskie

Pola Elizejskie – najbardziej reprezentatywna ulica miasta biegnąca od Place de la Concorde do oddalonego o 2 km na północny-zachód placu im. Charlesa de Gaulle. Francuzi uważają ją za najpiękniejszą aleję świata. Jeszcze 400 lat były tam tylko pola uprawne, obecnie znajdują się tam ekskluzywne hotele, restauracje, teatry, kawiarnie oraz sklepy i butiki.

 

Pałac Elizejski – siedziba prezydenta Francji.

Pałac Elizejski (fr. Palais de l'Élysée), znajdujący się w Paryżu przy rue du Faubourg Saint Honoré numer 55 nieopodal Pól Elizejskich jest oficjalną rezydencją prezydenta Francji oraz miejscem posiedzeń Rady Ministrów. Ważni goście podczas wizyt międzynarodowych lokowani są w pobliskim pałacu Hôtel de Marigny.

Pałac Królewski -  Palais Royal

Pałac Królewski (Palais Royal) - dawna rezydencja królewska, położona na prawym brzegu, naprzeciwko Luwru. Obecnie mieści się tu siedziba Rady Stanu oraz Ministerstwa Kultury i Sztuki. Pałac przyozdabiają przepiękne ogrody, dostępne publicznie, w których podziwiać można nowoczesne rzeźby, fontanny

Palac inwalidow

Palac inwalidow(Les Invalides) - wybudowany z inicjatywy Ludwika XIV wielki kompleks budynków w Paryżu na lewym brzegu Sekwany. Od początku istnienia służył jako szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych. W swoich salach mógł pomieścić około cztery tysiące chorych i rannych. Kompleks ten składa się z Pałacu Inwalidów(fr Hôtel des Invalides) wybudowanego według projektu Libéral'a Bruant'a w stylu klasycystycznym, w 1676 oraz Kościóła Inwalidów (fr. Dôme des Invalides, St-Louis-des-Invalides) wzniesionego w 1706 roku przez Jules'a Hardouin-Mansarta.

Conciergerie – dawna twierdza i więzienie

Conciergerie, Palais de la Cité (z fr. concierge - strażnik). - budowla o charakterze obronnym, która znajduje się na wyspie Cité - w centrum starego Paryża. Współcześnie jest jednym ze skrzydeł Pałacu Sprawiedliwości.

Dawna twierdza i więzienie, w czasach Rewolucji Francuskiej przetrzymywano tu między innymi królową Marię Antoninę 14 wiek .

Obserwatorium paryskie

Obserwatorium paryskie – jest jednym z głównych obserwatoriów we Francji, a także pełni rolę ważnej placówki tego typu w świecie. Inicjatorem powstania obserwatorium był Jean-Baptiste Colbert, który miał zamiar wzmocnić morską potęgę Francji. Budynek zaprojektował Claude Perrault w latach 1667 – 1672 na prośbę króla Ludwika XIV. W kolejnych latach budynki były wielokrotnie przebudowywane. Dziś obserwatorium funkcjonuje jako uniwersytet publiczny celem którego jest prowadzenie badan astronomicznych i astrofizycznych, popularyzacja nauki, a przede wszystkim edukacja studentów. Znajduje się tu również siedziba Międzynarodowego Biura Czasu. 

Pałac wersalski (fr. château de Versailles)

 

Pałac wzniesiono w niewielkiej wiosce leżącej na południowy-zachód od Paryża. Jednak przez 100 lat w XVII i XVIII w. Wersal pełnił rolę stolicy kraju. Miały tam miejsca takie wydarzenia historyczne, jak koronacja Wilhelma I Hohenzollerna, czy podpisanie traktatu pokojowego w 1919 r., zwanego traktatem wersalskim. Wiele budowli wzorowano na tym pałacu, należy do nich m.in. Pałac w warszawskich Łazienkach. Mimo, iż pałac jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc przez turystów, nadal służy także do celów politycznych.. Bywa też miejscem wydarzeń kulturalnych, np. w 2005 r. odbył się tam koncert Live8. Ogrody otaczające pałac zajmują powierzchnię 800 hektarów i są wymienione na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

***

Pałac Luksemburski

Pałac Luksemburski (fr. Palais du Luxembourg) – pałac znajdujący się w Ogrodzie Luksemburskim w Paryżu, zaprojektowany przez Salomona de Brosse dla Marii Medycejskiej, żony Henryka IV. Budowa pałacu trwała od 1610 do 1630 roku. Projekt pałacu na życzenie królowej miał wzorować się na pałacu Pitti we Florencji, gdzie spędziła dzieciństwo. Ostatecznie jednak powstał typowo francuski pałac z elementami włoskimi w kompozycji elewacji - położenie filarów i zdobienia. Pałac posiada trzy kondygnacje i wysoki charakterystyczny dla epoki baroku dach z lukarnami.

Od 1799 roku jest siedzibą Senatu Francji.

***

Ogród Luksemburski to najpopularniejszy ogród w Paryżu.

Ogród Luksemburski (fr. Jardin du Luxembourg) – park miejski w Paryżu, we Francji o powierzchni 224 500 m².
Ten paryski ogród powstał na życzenie drugiej żony i wdowy po Henryku IV, Marii Medycejskiej. W północnej części parku wzniesiono Pałac Luksemburski. Pałac i ogród miały jej przypominać o pałacu Pitti i ogrodach Boboli w rodzinnej Florencji.Pałac, w którym obecnie mieści się senat, jest kolejnym elementem paryskiej architektury, a ogród jest głównym miejscem rekreacji i wypoczynku na Lewym Brzegu. Największą letnią atrakcją jest Fontanna de Medikis w północno-wschodnim rogu ogrodu. W północno-wschodniej części parku, 100 m za sadzawką mieści się kawiarnia. W bardziej spokojnej, zachodniej części parku mieści się jedna z paryskich Statui Wolności (ma 11,5 m), wykonana z brązu. Oprócz tego w ogrodach znajduje się też pomnik Eugène'a Delacroix – dłuta Jules'a Dalou i pomnik Fryderyka Chopina.

 



Fontanna Czterech Części Świata (Fontaine des Quatre parties du monde), początkowo nazywana Fontaine de l’Observatoire (Fontanna Obserwatorium), zaprojektowana przez Gabriela Daviouda w 1874 r., z rzeźbami Jeana-Baptiste Carpeaux. Jej głównym elementem jest kula ziemska podtrzymywana przez cztery kobiety symbolizujące kontynenty – Amerykę, Azję, Afrykę i Europę. Posągi koni morskich, żółwi i ni to delfinów, ni to ryb zdobiących basen fontanny wykonał specjalizujący się w rzeźbieniu zwierząt Emmanuel Frémiet.

  ***

Panteon

Panteon (fr. Panthéon) – budowla w Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu. Wzniesiona w XVIII wieku jako kościół pw. św. Genowefy, obecnie pełni rolę mauzoleum wybitnych Francuzów.

***

Święta Kaplica - Sainte-Chapelle

Sainte-Chapelle (Święta Kaplica) – XIII-wieczna dwukondygnacyjna gotycka kaplica pałacowa,dwukondygnacyjna, wzniesiona z inicjatywy króla Ludwika IX 13 wiek,położona w centrum dawnej siedziby królewskiej na wyspie Cité w Paryżu.

***

Wielki Pałac - Grand Palais

Grand Palais (Wielki Pałac) - duża, przeszklona hala wystawowa. Została zbudowana na wystawę światową jaka odbyła się w Paryżu w 1900 roku.Zewnętrzna część Grand Palais została zbudowana w stylu secesyjnym, uzupełnionym klasycznymi fasadami.Grand Palais posiada duży posterunek policji, który ma na celu odpowiednią ochronę eksponatów wystawianych podczas wystaw.

*** 



Saint-Germain-des-Prés (opactwo)

Saint-Germain-des-Prés – klasztor benedyktyński, założony przez św. bpa Germana, z którego do dziś zachował się jedynie kościół (XI wiek) i pałac opata (XVI wiek). Budynki te znajdują się obecnie na terenie dzielnicy Paryża Saint-Germain-des-Prés.

Klasztor został założony w VI wieku. Był miejscem pochówku królów z dynastii Merowingów panujących w VI i VII wieku. W 1163 papież Aleksander III poświęcił wczesnogotycki chór i kaplice kościoła. Sklepienie kościoła powstało dopiero w XVII wieku.

 

 

Kościół de la Madeleine

Kościół de la Madeleine (św. Magdaleny) w Paryżu – świątynia katolicka położona na placu de la Madeleine, w VIII okręgu Paryża. Reprezentuje styl neoklasycystyczny. Jego budowa, ze względu na przekształcenia polityczne we Francji, trwała przez 85 lat, co kilkakrotnie wpływało na zmiany w projekcie i planowanym przeznaczeniu budynku.



Kościół św. Sulpicjusza

Kościół Saint-Sulpice (św. Sulpicjusza) w Paryżu, fr. Église Saint-Sulpice) - okazały,klasycystyczny kościół, drugi co do wielkości w mieście (po Notre-Dame).

Obecny kościół jest drugim budynkiem sakralnym na tym miejscu. Wcześniejszy kościół, pod tym samym wezwaniem, pochodził z XIII w. i jeszcze w wieku XVII przechodził poważne przebudowy. Jednak w 1646 r. proboszcz parafii Jean-Jacques Olivier zdecydował się na budowę nowego, okazalszego budynku.1646 roku przez uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego przez królową Annę Austriaczkę. Prace budowlane trwały przez ponad 140 lat - dopiero w 1732 r. kościół nadawał się do użytku, a jeszcze w 40 później trwały prace przy fasadzie zachodniej.