Siedem Cudów Starożytnego Świata

7 Cudów  Starożytnego Świata.

Siedem cudów świata starożytnego obejmuje budowle i dzieła sztuki wyróżnione przez Greków ze względu na piękno artystyczne i rozwiązania jakie zastosowano przy ich tworzeniu. Większość z nich już nie istnieje, zostały zniszczone przez naturalne kataklizmy: trzęsienia ziemi, ogień. Istnienia jednego z nich nigdy nie udowodniono, a tylko jeden zachował się do naszych czasów.

* Piramida Cheopsa
* Świątynia Artemidy *
* Wiszące ogrody Semiramidy
* Posąg Zeusa
* Mauzoleum w Halikarnasie
* Kolos Rodyjski
* Latarnia morska na Faros 

 Piramida Cheopsa

 

 Piramida Cheopsa- najstarszy z cudów świata i zarazem jedyny który się zachował do dziś. Jest największą z piramid egipskich położonych w tym miejscu , wysokość ok. 146 m (obecnie 137 m), zbudowana z 2,3 mln bloków wapiennych. Boki piramidy są zwrócone w 4 kierunkach świata: północ, południe, wschód i zachód.Piramida została wybudowana przez Egipcjan jako miejsce pochówku faraona Cheopsa. Niedaleko znajduje się pomnik Sfinksa.

 

 

 

 Piramidę wybudowano z wielkich kamiennych bloków, z których każdy ważył conajmniej 2,5 tony. Do jej ukończenia zużyto ponad 2 mln takich bloków. Ich ilość i całkowita masa 6 mln ton sprawia że piramida Cheopsa jest najcięższą budowlą stworzoną przez człowieka. Nad jej budową pracowało ok. 100 000 ludzi przez 20 lat. Jej podstawa jest prawie idealnym kwadratem o boku 230m.Budowano ją przez 30 lat.

 

Dane ogólne
Rok powstania    ok 2560 r. p.n.e,
Położenie    Egipt, Giza, dolina Nilu
Wysokość    po ścięciu wierzchołka: 137m

Ciekawostką jest fakt że suma dwóch boków podzielona przez wysokosć piramidy da liczbę PI, pomnożenie wysokości piramidy przez milion da nam odległość Ziemia - Słońce, a pomnożenie jej masy przez milion da nam masę Ziemi.

Świątynia Artemidy w Efezie.

 

Świątynia Artemidy w Efezie (Artemizjon ).  Stanowiła największą ozdobę Efezu w Azji Mniejszej (obecnie Turcja).

 

 Wielka świątynia zbudowana na polecenie Krezusa, której budowa trwała ok. 120 lat. Ogromna i pięknie wykonana, typ jońskiego dipterosu oparty na 127 kolumnach (tylu było fundatorów - władców i miast), składała się z wewnetrznego sanktuarium oraz przedsionka, w środku potężny posąg Artemidy. W 356 roku p.n.e. spalona przez szalonego, żądnego sławy szewca Herostratosa, odbudowana w drugiej połowie IV w p.n.e., ponownie zniszczona w czasie inwazji Gotów w 262 n.e. i już nie odbudowana,

 

  Posąg kultowy Artemidy Efeskiej znany z kopii rzymskich - oryginalna statua wykonana ze złota, kości słoniowej, srebra. Świątynia Artemidy starożytni uznawali za najwspanialszą budowlę na świecie. Historyk Filon z Bizancjum opisał ją następująco:"Świątynia Artemidy efeskiej niezwykłym jest przybytkiem bogów na ziemi. Kto ją raz ujrzał, przekonał się, że niebo i ziemia zamieniły się tu miejscami i że świat nieśmiertelnych bogów przeniósł się z niebios na ziemię". 

Wewnątrz świątyni stał ołtarz z cedrową statuą bogini. Ponad 500 lat świątynia zdobiła Efez. Z całego greckiego świata przybywały do niej pielgrzymki z darami, a w czasach rzymskich każdy nowy namiestik prowincji musiał przed objęciem urzędu złożyć hołd Artemidzie. To, co z niej pozostało, wydobyły ekipy archeologiczne Anglika Wooda w latach 1863-1875.

Wspaniałe były tympanony, czyli trójkątne pola na przedniej i tylnej fasadzie świątyni. Tympanony wypełnione były olbrzymimi marmurowymi płaskorzeźbami. Jedna z nich przedstawiała Artemidę z łukiem i jeleniem wśród nimf. Naroża dachu zdobiły cztery marmurowe byki nienaturalnej wielkości.

Wiszące ogrody Semiramidy   
(Babilon, niedaleko dzisiejszego Bagdadu, Irak)

 Ogrody wybudowano na polecenie  Nabuchodonozora II, który podarował je swojej asyryjskiej żonie Semiramidzie, stęsknionej za bujną roślinnościa kraju z którego pochodziła. Żaden ogród nie był taki zróżnicowany jak ten. Król kazał wszystkim zbierać wszystkie możliwe napotkane rośliny i przynosić je do ogrodu Semiramidy.

Cała zielona roślinność nie "wisiała", ale była ulokowana na specjalnie wybudowanych tarasach, które było widać z bardzo daleka... gdyż sprawiały wrażenie 'wyniesionych'. Każdy z 7 tarasów miał wymiary 5m x 1,5m. Zwisająca roślinność zakrywała mury. Rośliny były niezwykle piękne, wzbudzały podziw i natchnienie. Dziś niestety można znaleźć tylko opisy tej roślinności i malowidła jako wyobrażenie o przepięknych ogrodach.

 

 

Rośliny były niezwykle piękne, wzbudzały podziw i natchnienie. Dziś niestety można znaleźć tylko opisy tej roślinności i malowidła jako wyobrażenie o przepięknych ogrodach.

 

Posąg Zeusa

Olbrzymi posąg siedzącego na tronie Zeusa, mający ponad 12 m wysokości, znajdował się w świątyni Zeusa na Olimpie w Grecji. Został wykonany z użyciem techniki chryzelefantyny. Posąg przedstawia Zeusa siedzącego w płaszczu na tronie i trzymającego w jednej ręce berło, na wierzchołku którego siedział orzeł. Berło było symbolem władzy Zeusa, a orzeł jego ulubionym i poświęconym mu ptakiem. W drugiej ręce trzymał posążek Nike.

 

 Podstawa posągu to 6,5m x 1 m. Posąg został wykonany z drewna, złota, kości słoniowej oraz szlachetnych kamieni. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. W oparciu o obliczenia, można przypuszczać, że złoto zużyte na Zeusa Olimpijskiego mogło ważyć ok. 200 kg. Oczy boga składały się prawdopodobnie z dużych jak pięść kamieni szlachetnych.

 

 

Rzeźba została zniszczona nie później niż w 425-426 n.e., gdy świątynia spłonęła. Jednak nie wiadomo, czy w momencie pożaru posąg wciąż tam był.

Mauzoleum w Halikarnasie

Wybudowane na planie prostokąta (obwód ok. 125 m), ograniczony 36 kolumnami, na wysokim cokole (powierzchnia o wymiarach 38 na 32 m, wysokość 42 m) umieszczony joński peripteros zwieńczony schodkową piramidą z kwadrygą na szczycie (ogólna wysokość ok. 50 m), ozdobiony 3 reliefowymi fryzami dłuta Skopasa, Leocharesa, Bryaksisa z Karii i Timotheosa oraz posągami w interkolumniach (fragmenty w British Museum). Prawdopodobnie zniszczone przez żołnierzy Aleksandra III Wielkiego w 334 roku p.n.e.. Władca Karii, Mauzolos, chcąc uwieńczyć swą potęgę, postanowił wybudować grobowiec dla siebie i swojej żony, który miał się stać kolejnym cudem świata.

 

 Za rządów tego ambitnego władcy i satrapy Karia już prawie całkowicie uległa wpływom cywilizacji greckiej. Mauzolos całkowicie przebudował miasto Halikarnas i do niego przeniósł stolicę swego królestwa. Zgodnie z założeniami projektodawców nowej stolicy, gigantyczny grobowiec wzniesiony został w samym centrum miasta. Miało ono około 50 m wysokości. Część dolną stanowił masywny czworokąt o obwodzie około 125 m. Jego trzon stanowiła masywna bryła z suszonych cegieł, a zewnątrzn obłożony był marmurem. Część środkowa przypominała ówczesną świątynię grecką, otoczoną ze wszystkich stron kolumnadą.

 

Całość wieńczyła piramida o 24 stopniach, na szczycie której ustawiona była kwadryga (czwórka koni w jednym szeregu ciągnąca rydwan). Ściany grobowca zdobiły reliefy ze scenami mitologicznymi. Mauzolos był projektodawcą tego osobliwego grobowca, ale nie zdążył go wybudować.

Kolos Rodyjski 

Był olbrzymich rozmiarów posągiem Heliosa, wybudowanym przez Seleukosa I Nikatora(greckiego wodza) w imię zwycięstwa. Wysoki na 36m posąg był widoczny z okolicznych wysp. Na wykonanie posągu zużyto 500 talentów ( prawie 13 ton) brązu oraz 300 talentów (prawie 8 ton) żelaza i tyle samo srebra.

 

 Budowano go 12 lat.Kolos Rodyjski stał przez 56 lat, jednak gdy posąg 'poległ' w wyniku trzęsienia Ziemi, niewielu ludziom udało się objąć objęma rękami jego najmniejszy palec. Gdy Arabowie najechali splądrować Rodos brązowy 'złom' wywoziło ponad 900 wielbłądów.

 

 Latarnia morska na Faros

 Na krańcu wyspy Faros architekt Ptolemajosa I, Sostratos z Knidos, wzniósł wieżę stanowiącą punkt orientacyjny dla statków. Imię jej twórcy przetrwało do naszych czasów dzięki pewnemu podstępowi, którego dopuścił się architekt. Król chciał, aby na wieży znajdowały się inskrypcje wyłącznie z jego imieniem. Architekt wyrył w kamieniu napis: "Sostratos, syn Deksifanesa z Knidos poleca wszystkich żeglarzy opiece bogów". Następnie napis ten pokrył cienką warstwą tynku, na którym umieszczono inskrypcję królewską.

 

Cudem świata została uznana przez swą wspaniałość, wielkość i podziw architektoniczny. Wysoka na 120 m wieża miała dolną kondygnację o przekroju kwadratu, nad nią wznosiła się kolejna ośmiokątna i trzecia o przekroju okrągłym. Na samym szczycie ulokowano kopułę wspartą na 8 kolumnach. Na tej kopule z kolei znajdował się posąg Posejdona wysoki na 7 m.

 W tamtych czasach Latarnia morska na Faros była najwyższym na świecie budynkiem o szerokości podstawy mniejszej od jego wysokości. Na szczyt latarni prowadziły kręte schody. Na szczycie palono ogień, który był widziany przez żeglarzy z odległości 50km. Swoją funkcją służyła przez 1500 lat, po czym runęła, a na jej miejscu wybudowano fort i meczet.